İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Tuğbay isminin anlamı: Eskiden tugay komutanlığı yapan albay. Tuğbay ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Tuğbay İsminin Anlamı Nedir? Tuğbay İsminin AnaliziTuğba: Cennette var olduğuna inanılan ağaç
Tuğçe: 1.Dakikanın altmışta biri.2.Cennetteki Tuğba ağacı nın dallarına verilen ad. 3.Küçük tuğ.
Tuğsem: Baş tacı anlamına gelmektedir.
Tuğlu: 1. Bayraklı, sancaklı. 2. Şımarık.
Boranbay: Çok zengin, varlıklı.
Ecebay: İleri gelen, saygın, zengin kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Uzbay: İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kişi.
Şarbay: Kentli, şehirli kimse.
Tümenbay: Çok zengin.
Tuğkan: Soyu savaşçı olan kimse.
Kayıbay: Sağlam, güçlü, sert kimse.
Bilgebay: Bilgili, varlıklı kimse.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Uçbay: Son derece zengin olan kimse.
Börübay: Güçlü, kuvvetli kimse.
Dikbay: Sert, aksi zengin kimse
Kambay: Hekim, tabip.
Günbay: Zenginlik içinde geçen gün.
Tekebay: Mert, sözünün eri olan kimse.
Tuğser: Baştuğ.
Özgebay: İyi, güzel, yürekli erkek.
Tendübay: Yiğit, cesur kimse.
Şenbay: Sevinçli, mutlu, varlıklı kimse.
Acarbay: Doğan Acarbay, olimpiyatlarda yarışmış Türk atlet, 1948.
Işınbay: Ay gibi parlak yüzlü kimse.
Saybay: Sayılan, hürmet edilen bey.
Keleşbay: 1. Güzel, yakışıklı kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır kimse.
Tolunbay: Ayın on dördü gibi güzel olan kimse.
Atabay: Zengin, saygın kimse.
Aybay: "Ey bey!" anlamında kullanılan bir ad.
Kayrabay: İyiliksever, saygın kimse.
Batıbay: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan zengin.
Kamanbay: Saygın, değerli kimse.
Tunçbay: Güçlü, kuvvetli kimse.
Tuğal: "Tuğ takın" anlamında kullanılan bir ad.
Üründübay: Seçkin nitelikli, saygın kimse.
Başbay: Zenginlerin önde geleni.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Tuğtaş: Tuğ takınmış güçlü kimse.
Gürbay: Güçlü ve kuvvetli zengin.
Gülbay: Gül-bay.
Orbay: Ordu komutanı
Bengibay: Sonsuza dek varlıklı olarak kalacak olan.
Tuğtay: Tuğ takınmış benzersiz kimse.
Tuğhan: Tuğu olan hükümdar.
Salurbay: Eli kılıç tutan bey.
Subay: Silahlı kuvvetlerde asteğmenden orgeneral veya oramirale kadar rütbedeki asker.
Tümbay: Gerçekten zengin olan kimse.
Buyrukbay: Buyruk veren zengin.
Tolonbay: bk. Tolunbay
Tuğ: 1. Bazı kuşların tepelerinde bulunan uzunca tüy, sorguç. 2. Padişahların ve vezirlerin başlarına taktıkları başlıkların ön tarafında bulunan tüy veya püskül biçimindeki süs.
Kırbay: Yaşlı, ak sakallı kimse.
Tekbay: Çok değerli, eşsiz, saygın kimse.
Temirbay: Demir gibi sağlam kimse.
Mutlubay: Mutlu kimse.
Tuğsav: Tuğuyla ünlenmiş kimse.
Edgübay: İyi zengin.
Acabay: Aca ve bay sözlerinden oluşan bir ad.
Sayılbay: Değerli, saygın kimse.
Güçlübay: Güçlü kimse.
Usbay: Akıllı, saygın kişi.
Binbay: Çok zengin kimse.
Çağbay: Çağın zengini olan kimse.
Ançıbay: Avcı bey.
Oğulbay: Zenginlik getiren çocuk.
Umurbay: Görgülü, bilgili, saygın kişi.
Atambay: "Atam beydir" anlamında kullanılan bir ad.
Tuğsavul: "Tuğla uzaklaş" anlamında kullanılan bir ad.
Şahinbay: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Yağızbay: Esmer kimse.
Tuğaltan: Tuğ takınmış hükümdar.
Tanbay: Şafak gibi aydınlık insan.
Yurtbay: Ülkenin zengini olan kimse.
Tuğrul: Güçlü bir masal kuşu
Turbay: Genç kimse.
Mengübay: Ölümsüz kimse.
Yalazabay: Alevli, coşkun kimse.
Altınbay: Üstün nitelikli, değerli kimse.
Tuğkun: İzinsiz yanına varılmayan; varlıklı, saygın.
Tuğsavaş: Savaş için tuğunu takınmış olan kimse.
Esenbay: Sağlıklı, rahat kimse.
Tuğbay: Eskiden tugay komutanlığı yapan albay.
Burukbay: Gücenmiş, kırılmış zengin kimse.
Erginbay: Olgun ve saygıdeğer kimse.
Bozbay: Yiğit ve delikanlı olan zengin kimse.
Tuğalp: Tuğ takınmış yiğit.
Tuğaltay: Tuğ takınmış değerli, yüce kimse.
Balbay: Bal-bay.
Üstünbay: Seçkin, başarılı kimse.
Yelbay: Rüzgârlı havayı seven kimse.
Serbay: Önder, lider, başta gelen.
Öncübay: Öncü olan kimse.
Gedikbay: AYrıcalıklı kimse.
Soylubay: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen kimse.
Şanlıbay: Tanınmış, ünlü kimse.
Nurbay: Nurlu, aydınlık kimse.
Sanbay: Ünlü, tanınmış, ün yapmış kimse.
Abay: Beceri. Seziş, anlayış. Büyük erkek kardeş.
Tuğrultekin: Gözü pek hükümdar.
Yavuzbay: Cesur, güçlü kimse.
Erdibay: Olgun, ermiş, saygın kimse.
Tuğcu: Osmanlı döneminde savaşlarda padişahın tuğlarını taşıyan kimse.