İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kongar isminin anlamı: Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi. bk. Kongur. Kongar ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kongar İsminin Anlamı Nedir? Kongar İsminin AnaliziKonca: Tam açılmamış çiçek, gül. - bk. Gonca
Konçuy: Prenses.
Asgar: En küçük. Daha küçük.
Nigar: Resim, resim gibi güzel
Jengar: 1. Bakır pası. 2. Çöktaşı. 3. Deniz yeşili renk.
Yadigar: Bir kimseyi ya da bir olayı anımsatan kimse. Hatıra, bir kimseyi veya bir olayı anımsatan şey veya kimse.
Dilfigar: Gönlü yaralı olan, âşık.
Hagar: garip, mülteci
Koncagül: bk. Goncagül
Konur: 1. Açık san, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.
Rüzgar: Yel, Esinti, Hava Akımı; Hava; Zaman, Devir; Dünya, Âlem; Talih, Şans, Baht
Konak: 1. Konuk, misafir. 2. Konuk olunan yer.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Konrat: Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi. bk. Kongur
Konguralp: Kumral yiğit.
Toygar: Çayır kuşu
İlgar: 1. Çok çabuk, hızlı. 2. Hücum, akın. 3. Verilen söz. 4. Havanın parlak, açık olması. 5. Öfke. - bk. Ilgar
Konurata: Gururlu, kibirli kimse.
Kongur: Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi.
Hudavendigar: Amir, hâkim. Hükümdar, efendi, sahip. Osmanlı Padişahı I. Murat’ın ünvanı.
Şungar: 1. Soğukkanlı, sakin kimse. 2. Akdoğan. - bk. Sungur
Tongar: 1. Büyük, güçlü. 2. Yaşlı.
Ilgar: 1. Çok çabuk, hızlı. 2. Hücum, akın. 3. Verilen söz. 4. Havanın parlak, açık olması. 5. Öfke.
Kongarata: Kumral kimse.
Konuralp: Gururlu, kibirli yiğit kimse.
Kongurtay: Esmer kimse.
Kongar: Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi. bk. Kongur
Konan: Konuk, misafir.
Konuk: Misafir.
Uygar: Kültürlü, eğitimli, görgü kurallarına uyan, medeni kimse.
Öztoygar: bk. Toygar
Konuray: Gururlu, kibirli kimse.
Konuröz: Kahraman, yiğit kimse.
Rizgar: Kurtuluş
Bulgar: Slavların güney kolundan olan bir halk veya bu halkın soyundan olan kimse. Eski Türkçe’de bulgamak yani karışmak sözcüğünden gelir.
Tulgar: Azim, irade.
Goşgar: Gururlu