İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karye isminin anlamı: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).. Karye ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karye İsminin Anlamı Nedir? Karye İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karima: Noble, cömert
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaduman: Siyah duman.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karim: cömert
Karındaş: Kardeş.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasu: Ağır akan su.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karpos: Kâr
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaşın: Esmer.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatün: Karanlık gece.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kareem: Cömert
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karmel: Bağ
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Arye: Tanrı'nın Aslan.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karatekin: Esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.