İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karyan isminin anlamı: karanlık bir. Karyan ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karyan İsminin Anlamı Nedir? Karyan İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Yaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Viyan: Istek
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karadut: Siyah renkli dut.
Karine: övme
Kayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Kariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Karima: Noble, cömert
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Bayan: parlaklık
Karmelita: Rab `ın bağ
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaşın: Esmer.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karmel: Bağ
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Aayan: Tanrılar hediye
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Sayan: Sayar, saygılı, hürmet eden.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Rayyan: cennet kapısı
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kareem: Cömert
Karluk: Türk boylarından biri.
Karındaş: Kardeş.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Abışka noyan: İlhanlı komutan. Abuşga
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Okyan: Okuyan, bilgili.
Aaryan: en büyük güç
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Süfyan: Hadislerde ahir zamanda Hz.Mehdi’den (as) önce çıkıp Müslümanlara zulmedeceği, ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen kafir. Hz. MEhdi (as) tarafından öldürülecektir. Süfyan isminin Kur’an’daki anlamı: Süfyan ismin Kuran’ı Kerim’de geçmemektedir.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kartay: Yaşlı, pir.
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Karsten: İsa şöyle bir
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Jîyan: Yaşam
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karim: cömert
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Ziyan: süs
Karaduman: Siyah duman.
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Noyan: Baş komutan.bey
Haciyan: Hacılar, hac farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.
Karpos: Kâr
Bulgunoyan: Anlayışlı bey.
Karasu: Ağır akan su.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.