İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karyan isminin anlamı: karanlık bir. Karyan ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karyan İsminin Anlamı Nedir? Karyan İsminin AnaliziKaradut: Siyah renkli dut.
Karissa: Okşamak
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmit: Rab `ın bağ
Kayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karakız: Esmer kız.
Kariina: bulundu
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Karis: Grace;
Karnaim: boynuzları
Yaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Bayan: parlaklık
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Karyan: karanlık bir
Karine: övme
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Viyan: Istek
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Aaryan: en büyük güç
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Jiyan: Coşmuş, kükremiş, kızgın...
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karsten: İsa şöyle bir
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karim: cömert
Karaşın: Esmer.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karatün: Karanlık gece.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Aayan: Tanrılar hediye
Karlu: Karlı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Sayan: Sayar, saygılı, hürmet eden.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Okyan: Okuyan, bilgili.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Ziyan: süs
Kartay: Yaşlı, pir.
Kareem: Cömert
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Abışka noyan: İlhanlı komutan. Abuşga
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Noyan: Baş komutan.bey
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Jîyan: Yaşam
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karmel: Bağ
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karındaş: Kardeş.
Bulgunoyan: Anlayışlı bey.
Karaduman: Siyah duman.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karlık: Kar kuyusu.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Süfyan: Hadislerde ahir zamanda Hz.Mehdi’den (as) önce çıkıp Müslümanlara zulmedeceği, ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen kafir. Hz. MEhdi (as) tarafından öldürülecektir. Süfyan isminin Kur’an’daki anlamı: Süfyan ismin Kuran’ı Kerim’de geçmemektedir.
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Rayyan: cennet kapısı
Karpos: Kâr
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Haciyan: Hacılar, hac farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.