İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karyan isminin anlamı: karanlık bir. Karyan ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karyan İsminin Anlamı Nedir? Karyan İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karadut: Siyah renkli dut.
Karissa: Okşamak
Viyan: Istek
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Bayan: parlaklık
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karakız: Esmer kız.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Yaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Karima: Noble, cömert
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Noyan: Baş komutan.bey
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karpos: Kâr
Jiyan: Coşmuş, kükremiş, kızgın...
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Jîyan: Yaşam
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Süfyan: Hadislerde ahir zamanda Hz.Mehdi’den (as) önce çıkıp Müslümanlara zulmedeceği, ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen kafir. Hz. MEhdi (as) tarafından öldürülecektir. Süfyan isminin Kur’an’daki anlamı: Süfyan ismin Kuran’ı Kerim’de geçmemektedir.
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Aayan: Tanrılar hediye
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karim: cömert
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Ziyan: süs
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karlık: Kar kuyusu.
Karlu: Karlı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Rayyan: cennet kapısı
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
Karmel: Bağ
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Aaryan: en büyük güç
Dalyan: 1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaduman: Siyah duman.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaşın: Esmer.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasu: Ağır akan su.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kareem: Cömert
Haciyan: Hacılar, hac farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Okyan: Okuyan, bilgili.
Abışka noyan: İlhanlı komutan. Abuşga
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Karındaş: Kardeş.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karacan: Esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Bulgunoyan: Anlayışlı bey.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.