İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karyan: karanlık bir

Kariina: bulundu

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karadut: Siyah renkli dut.

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Karessa: çok sevgili

Karnaim: boynuzları

Karmit: Rab `ın bağ

Karine: övme

Karmelita: Rab `ın bağ

Karisa: çok sevgili

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Karakız: Esmer kız.

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karissa: Okşamak

Karima: Noble, cömert

Karis: Grace;

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Bu listede Karun ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karlu: Karlı.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karmel: Bağ

Karaduman: Siyah duman.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karasu: Ağır akan su.

Karatün: Karanlık gece.

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karaşın: Esmer.

Karındaş: Kardeş.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Torun: Bir kimseye göre çocuğunun çocuğu.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karpos: Kâr

Kareem: Cömert

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Karatekin: Esmer kimse.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Kartay: Yaşlı, pir.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Karsten: İsa şöyle bir

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karasal: Kara ile ilgili.

Karacan: Esmer kimse.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Orun: 1. Özel yer. 2. Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam. 3. Gizli, habersiz. 4. Huy, yaradılış.

Jeshurun: salih, güvenilir

Karim: cömert

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Urun: 1. Özel yer. 2. Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam. 3. Gizli, habersiz. 4. Huy, yaradılış. - bk. Orun

Harun: Akseden, parlayan. Hz. Musa (a.s)’ın Peygamber olan küçük kardeşinin adı. Köken: İbr. Söyleyiş: (ha:run) Cinsiyet: Erkek 1. Parlayan.2. Hz. Musa’nın küçük kardeşinin adı. Bir tutam ot. Özellikle atlarda görülen, bulaşıcı bir çeşit hastalık, sakağı. sıf. (Ar. ḥurūnet “hayvanın inat edip ileri gitmemesi”nden ḥarūn) 1. İlerleyeceği yerde huysuzluk edip geri geri giden (at) [Halk ağzında harın kullanılmaktadır]: Zabta kim kādir idi esb-i harûn-ı feleği / Olmasa kabza-i destinde inân-ı devlet (Sâmi). Ashâb-ı kiram haydi dediler, kalkmadı, harun hayvan gibi inat edip durdu (Cevdet Paşa). 2. mec. İnatçı (kimse).

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karlık: Kar kuyusu.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Bu listede Karun ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha