İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karthikeyan isminin anlamı: hangi Krittika tarafından yetiştirildi. Karthikeyan ismi Hinduca kökenli bir Erkek ismidir.
Karthikeyan İsminin Anlamı Nedir? Karthikeyan İsminin AnaliziKarine: övme
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Karyan: karanlık bir
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Yaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Kayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Karakız: Esmer kız.
Bayan: parlaklık
Viyan: Istek
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatün: Karanlık gece.
Noyan: Baş komutan.bey
Haciyan: Hacılar, hac farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Jiyan: Coşmuş, kükremiş, kızgın...
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karlu: Karlı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Jîyan: Yaşam
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Ziyan: süs
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Dalyan: 1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karındaş: Kardeş.
Karacan: Esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasal: Kara ile ilgili.
Sayan: Sayar, saygılı, hürmet eden.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Bulgunoyan: Anlayışlı bey.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.
Karpos: Kâr
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaduman: Siyah duman.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Rayyan: cennet kapısı
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaşın: Esmer.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasu: Ağır akan su.
Kareem: Cömert
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Aaryan: en büyük güç
Karlık: Kar kuyusu.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabudun: Esmer milletten olan.
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Aayan: Tanrılar hediye
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karim: cömert