İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karthik isminin anlamı: Hindu takvim bir ay. Karthik ismi Hinduca kökenli bir Erkek ismidir.
Karthik İsminin Anlamı Nedir? Karthik İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karima: Noble, cömert
Karine: övme
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karisa: çok sevgili
Asthik: Yıldız, doğan yıldız
Karmel: Bağ
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karındaş: Kardeş.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaduman: Siyah duman.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karlu: Karlı.
Karim: cömert
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karasu: Ağır akan su.
Karatün: Karanlık gece.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karpos: Kâr
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Lahik: 1. Yetişen, ulaşan. 2. Eklenen.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacan: Esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karatekin: Esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kareem: Cömert
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.