İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karter isminin anlamı: Taşıyıcı. Karter ismi Fransızca kökenli bir Erkek ismidir.
Karter İsminin Anlamı Nedir? Karter İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Duhter: Kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Gülter: Taze gül, gonca.
Karissa: Okşamak
Bihter: En iyi, pek iyi, daha iyi
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karessa: çok sevgili
Mahter: Yeni ay, ayça, hilal.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Ater: kapalı kaldı
Goncater: Taze, açılamamış gonca.
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Yeter: Sonuncu olması istenen çocuklara verilen bir ad.
Eszter: güzel bayan, mersin
Karisa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kebuter: Güvercin.
Kemter: 1. Daha aşağı, daha değersiz. 2. Tam olmayan, eksik.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacan: Esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Şahinter: Çok yiğit, kahraman, şahin gibi kimse.
Demeter: Demeter Takipçisi
Tuter: "Yiğitliği, cesareti sürdür" anlamında kullanılan bir ad.
Yurter: Ülkenin yiğit insanı.
Karındaş: Kardeş.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Sünter: Kırmızı renkli, çavdara benzer bir tür sert buğday.
Karmel: Bağ
Karsten: İsa şöyle bir
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Merter: Sözünün eri kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karpos: Kâr
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karim: cömert
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Yiğiter: Güçlü, korkusuz, kahraman kimse.
Özilter: Yurdun gerçek koruyucusu, savunucusu olan kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Narter: Cesur, yürekli kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Aleister: Erkeklerin Koruyucu
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Üster: Saygın, değerli kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaduman: Siyah duman.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karlu: Karlı.
Serter: Sert + Er, sert erkek
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Güçyeter: Gücü yeten kimse.
Keter: Taç
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatün: Karanlık gece.
Pieter: kaya
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Berter: Üstün, yüksek, nitelikli, değerli.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Jupiter: Zeus, babası
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kenter: Şehirli, kentli.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Abitter: Bazı internet sitelerinde ismin anlamı “İbadet eden kimse” olarak verilmiştir ancak biz hiçbir kaynakta bu bilgiye rastlamadık. İsmin anlamı konusunda bilgi sahibi olanlar bizi bilgilendirebilir. NOT: Abitter isminin Arapça bir isim olan Abid isminden türetildiğini düşünüyoruz. Bkz: Abid
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Safter: Saf yaran kimse. - bk. Safder
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Sopater: kim babası savunur
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaşın: Esmer.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.