İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kartekin isminin anlamı: Kar gibi saf, temiz kimse. Kartekin ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kartekin İsminin Anlamı Nedir? Kartekin İsminin AnaliziKarine: övme
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karisa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Ekin: Buğday / Tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali / Kültür
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Ayilkin: İlk ay.
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Soytekin: Hükümdar soyundan gelen kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Jokin: Tanrı kuracak
Taştekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Elkin: Tanrı oluşturur
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kareem: Cömert
Cantekin: Samimi, içten hükümdar.
Erişkin: Olgun, gelişmiş, büyümesi sona ermiş kimse.
Öztekin: Benzersiz kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Tekin: Uğurlu
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Dönmeztekin: Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli hükümdar.
Ertekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karmel: Bağ
Tuğrultekin: Gözü pek hükümdar.
Daltekin: Koruyucu, kayırıcı hükümdar.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Onuktekin: Sevilen, sayılan benzersiz insan.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Mengütekin: Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Beytekin: Zengin prens, şehzade. bk. Baytekin
Yağıztekin: Esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Uçantekin: Çok sevinen kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Durantekin: Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Sevüktekin: Çok sevilen, tek tutulan kimse.
Deniztekin: Deniz adamı, denizci.
Savtekin: Ünlü hükümdar.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Dirimtekin: Yaşama gücü olan hükümdar.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kırtekin: Saçlarına ak düşmüş kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Alptekin: Yiğit, cesur, yürekli hükümdar
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Eşkin: 1. Filiz, sürgün. 2. Açık adımlarla, hızlı yürüyen at.
Ezgütekin: İyi hükümdar.
Karlık: Kar kuyusu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
İnaltekin: Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Rekin: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Özerkin: Gerçek özgür kimse.
Karpos: Kâr
Karındaş: Kardeş.
Tümerkin: Gerçek özgür.
Karaşın: Esmer.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Yücetekin: Kahraman, büyük, ulu hükümdar.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Balatekin: Prens, şehzade çocuğu.
Kartay: Yaşlı, pir.
Gültekin: Kültigin adından.. Güvenilen, herkese hayrı dokunan
Koşuktekin: Bir araya gelmiş hükümdarlar.
Karsten: İsa şöyle bir
Mekin: 1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
Demirtekin: Güçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
Nurtekin: Nurlu, aydınlık hükümdar.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Sakin: 1. Durgun, dingin. 2. Sessiz, kendi hâlinde.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Keskin: 1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Ulutekin: Saygın, değerli, yüce hükümdar.
Karim: cömert
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Berkin: Sağlam, güçlü, kuvvetli.
Kayatekin: Kaya gibi güçlü kimse.
Mutlutekin: Mutlu hükümdar.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.