İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kartekin isminin anlamı: Kar gibi saf, temiz kimse. Kartekin ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kartekin İsminin Anlamı Nedir? Kartekin İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Ayilkin: İlk ay.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmit: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karine: övme
Karisa: çok sevgili
Ekin: Buğday / Tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali / Kültür
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Sakin: 1. Durgun, dingin. 2. Sessiz, kendi hâlinde.
Karaduman: Siyah duman.
İnaltekin: Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Beytekin: Zengin prens, şehzade. bk. Baytekin
Karlık: Kar kuyusu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Seçkin: Seçilmiş olan
Kareem: Cömert
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Öztekin: Benzersiz kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Uztekin: Yetenekl, becerikli hükümdar.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Daltekin: Koruyucu, kayırıcı hükümdar.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Uçantekin: Çok sevinen kimse.
Rekin: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Ulutekin: Saygın, değerli, yüce hükümdar.
Karatün: Karanlık gece.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Buluttekin: Bulut gibi her yeri kaplayan bey.
Ertekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Sevüktekin: Çok sevilen, tek tutulan kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Cantekin: Samimi, içten hükümdar.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kayatekin: Kaya gibi güçlü kimse.
İltekin: Ülkenin tek ve eşsiz insanı.
Yücetekin: Kahraman, büyük, ulu hükümdar.
Karaşın: Esmer.
Berkin: Sağlam, güçlü, kuvvetli.
Karluk: Türk boylarından biri.
Durantekin: Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karasu: Ağır akan su.
Yağıztekin: Esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Baytekin: Zengin prens, şehzade.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Tümerkin: Gerçek özgür.
Soytekin: Hükümdar soyundan gelen kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Alptekin: Yiğit, cesur, yürekli hükümdar
Nurtekin: Nurlu, aydınlık hükümdar.
Sebüktekin: Hızlı, atak hükümdar.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Yeltekin: Yel gibi hızlı, çabuk kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Aktekin: Güvenilir, dürüst prens, şehzade.Parlak, görkemli, temiz huylu yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Turatekin: Tuğralı hükümdar.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Ucatekin: UYücelikte eşsiz kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Çekin: 1. Meşe ağaçlarında olan iri bir çeşit meyve. 2. Bağ çubuklarının açılmak üzere bulunan gözlerini bitten korumak için kullanılan
Mengütekin: Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Boğatekin: Güçlü, kuvvetli şehzade.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karındaş: Kardeş.
Jokin: Tanrı kuracak
Onuktekin: Sevilen, sayılan benzersiz insan.
Deniztekin: Deniz adamı, denizci.
Balatekin: Prens, şehzade çocuğu.
Dönmeztekin: Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli hükümdar.
Sungurtekin: Soğukkanlı ve doğan gibi güçlü hükümdar.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Ezgütekin: İyi hükümdar.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karmel: Bağ
Karatekin: Esmer kimse.
Güntekin: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
Kırtekin: Saçlarına ak düşmüş kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.