İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kartal isminin anlamı: Yırtıcı bir tür kuş. Kartal ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kartal İsminin Anlamı Nedir? Kartal İsminin AnaliziKaradut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Eftal: En değerli en yüksek.
Karine: övme
Kutal: "Uğurlu, talihli, mutlu ol, şansın açık olsun" anlamında kullanılan bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Hamutal: onun ısı gölgesi
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Öğütal: "Öğüt dinle" anlamında kullanılan bir ad.
Yurtal: bk. Yurdal
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Avital: Çiğ Antik, Baba
Karacan: Esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karasu: Ağır akan su.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Alpkartal: Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Abital: Çiğ babası
Özkutal: "Gerçek mutluluk senin olsun" anlamında kullanılan bir ad.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karatün: Karanlık gece.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Baytal: 1. Kısrak. 2. Bayır, yokuş.
Karındaş: Kardeş.
Kareem: Cömert
Karasal: Kara ile ilgili.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karpos: Kâr
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaduman: Siyah duman.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Battal: Kahraman. Oldukça iri yapılı, Alışılmışın dışında büyük
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.