İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karsten isminin anlamı: İsa şöyle bir. Karsten ismi Yunanca kökenli bir Erkek ismidir.
Karsten İsminin Anlamı Nedir? Karsten İsminin AnaliziHoşten: Vücudu güzel olan.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Karessa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Ayten: Ay gibi beyaz tenli
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Özten: Teni düzgün olan.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Canten: Ruh ve beden.
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Simten: Teni gümüş gibi güzel, parlak olan.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Günten: Parlak teni olan.
Karima: Noble, cömert
Mahten: Ay gibi beyaz, ışıklı, parlak teni olan.
Karmelita: Rab `ın bağ
Gürten: Güçlü, kuvvetli.
Karmit: Rab `ın bağ
Nurten: Teni ışık gibi beyaz olan
Sonten: Artık çocuk istenilmediği durumlarda konulan bir ad.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
İpekten: Teni ipek gibi yumuşak olan.
Gülten: Gül gibi pembe tenli
Karine: övme
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karsten: İsa şöyle bir
Karlu: Karlı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Birten: Kimseye bağımlı olmayan.
Karatün: Karanlık gece.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Sebasten: onur saygıdeğer
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Gökten: Gökten, yüksekten.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karpos: Kâr
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karasu: Ağır akan su.
Çelikten: Çelik gibi güçlü, sağlam, dayanıklı kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaşın: Esmer.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karmel: Bağ
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Yeten: 1. Yetişen, ulaşan. 2. Olgun, olgunlaşan 3. Süresi dolan, günü gelen. 4. Tüm canlılar, herkes.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kökten: 1. Köklü, yüzeyde kalmayan, derine inen. 2. Soylu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kösten: Ilıca.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kareem: Cömert
Yücelten: Yükselten, yüce bir duruma getiren.
Alten: Kırmızı tenli kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Ökten: 1. Akıllı, bilgili. 2. Kahraman, cesur.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karim: cömert
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karamut: Kara baht, kötü şans.