İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karsel isminin anlamı: Karın erimesiyle oluşan sel. Karsel ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karsel İsminin Anlamı Nedir? Karsel İsminin AnaliziŞansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Gülsel: Gülle ilgili olan.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Aysel: Ay gibi parlak ve güzel
Karakız: Esmer kız.
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karissa: Okşamak
Karadut: Siyah renkli dut.
Karis: Grace;
Nursel: Sel gibi ışık
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Karima: Noble, cömert
Günsel: Günle ilgili güne ait
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Karmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karmelita: Rab `ın bağ
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Hepyüksel: "Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan
Karlık: Kar kuyusu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaduman: Siyah duman.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Düşünsel: Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Türksel: Coşkulu Türk.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Güçsel: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karmel: Bağ
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Baransel: Güce, kuvvete ait. Güçsel.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kareem: Cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karasu: Ağır akan su.
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Karim: cömert
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Raysel: gül
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Evrensel: 1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Yussel: Rab ekleyebilir miyim
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaşın: Esmer.
Karluk: Türk boylarından biri.
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karpos: Kâr
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Karatün: Karanlık gece.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Göksel: Gökle ilgili, göğe ait
Karlu: Karlı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Egesel: Egeyle ilgili olan.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Ersel: Yiğitlikle ilgili olan.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.