İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karolyn isminin anlamı: Erkeklik. Karolyn ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karolyn İsminin Anlamı Nedir? Karolyn İsminin AnaliziKarima: Noble, cömert
Madalyn: Kulenin
Karyan: karanlık bir
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Carlyn: Freeman, adam, Ahbap
Madelyn: Kule
Kathelyn: saf
Tamaralyn: Güzel palmiye ağacı
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Evangelyn: iyi bir haber getirir
Karis: Grace;
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karisa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Catalyn: berrak saf
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Karacan: Esmer kimse.
Kelyn: Güzellik. Kerenhappuch kısaltma
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaşın: Esmer.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karim: cömert
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaduman: Siyah duman.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karsten: İsa şöyle bir
Kareem: Cömert
Karasal: Kara ile ilgili.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karındaş: Kardeş.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karpos: Kâr