İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmit isminin anlamı: Rab `ın bağ. Karmit ismi İbranice kökenli bir Kız ismidir.
Karmit İsminin Anlamı Nedir? Karmit İsminin AnaliziKarmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Carmit: Ode veya Vineyard / Orchard, Bahçe
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Alumit: Kız.
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karima: Noble, cömert
Karine: övme
Schlomit: Huzurlu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Karessa: çok sevgili
Shulamit: Barış
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaşın: Esmer.
Ümit: Umut / Ummak, beklemek, ümit etmek
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karacan: Esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kareem: Cömert
Karmel: Bağ
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karim: cömert
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlık: Kar kuyusu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaduman: Siyah duman.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karpos: Kâr
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasu: Ağır akan su.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Abdülhamit: Hamd edilenin kulu. Herkes tarafından övülen ve hamde tek layık olan Allah’ın kulu. Ayrıca bkz: Hamid
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatün: Karanlık gece.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karsten: İsa şöyle bir
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlu: Karlı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Hamit: Şükredici
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karındaş: Kardeş.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.