İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKarine: övme
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karima: Noble, cömert
Karessa: çok sevgili
Belmen: Çok güzel kadın.
Karmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karnaim: boynuzları
Semen: Yasemin çiçeği.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Bilmen: Bilen, anlayan, bilgili.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kermen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Denizmen: Denizci.
Karlu: Karlı.
Karatün: Karanlık gece.
Karatekin: Esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Ergökmen: Mavi gözlü, sarışın kimse.
Tecimen: 1. Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.
Göymen: Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Köymen: Köylü.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Gülmen: Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Karpos: Kâr
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Ülmen: Denizci, deniz adamı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Erkmen: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Simen: Itaatkâr
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Uzmen: bk. Uzman
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Karsten: İsa şöyle bir
Behmen: 1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Öğmen: Harman.
Kareem: Cömert
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karındaş: Kardeş.
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Karmel: Bağ
Öymen: Evcimen, evine bağlı kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Tüzemen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu.
Karaduman: Siyah duman.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Tümen: 1. On bin. 2. Pek çok. 3. Yığın, küme, sürü.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Yönetmen: 1. İdareci, yönetici. 2. Bir kuruluşu yönetme yetkisi olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Eşmen: Eş, arkadaş, yaşıt.
Gücümen: Küçük.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Karasu: Ağır akan su.
Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Kömen: Hayal.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.