İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKarima: Noble, cömert
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Belmen: Çok güzel kadın.
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karadut: Siyah renkli dut.
Semen: Yasemin çiçeği.
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karlu: Karlı.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Ergökmen: Mavi gözlü, sarışın kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Karim: cömert
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Bilmen: Bilen, anlayan, bilgili.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Kirmen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Eşmen: Eş, arkadaş, yaşıt.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Gizmen: Giz saklayan kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Köymen: Köylü.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kömen: Hayal.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaşın: Esmer.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Behmen: 1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Tüzemen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Gücümen: Küçük.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Ökmen: Akıllı, zeki, bilgili kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Simen: Itaatkâr
Öğmen: Harman.
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Uzmen: bk. Uzman
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Gülmen: Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Karpos: Kâr
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Denizmen: Denizci.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Göymen: Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karmel: Bağ
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.