İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyan: karanlık bir
Karis: Grace;
Karadut: Siyah renkli dut.
Karine: övme
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karisa: çok sevgili
Semen: Yasemin çiçeği.
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Karima: Noble, cömert
Belmen: Çok güzel kadın.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Simen: Itaatkâr
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karim: cömert
Karacan: Esmer kimse.
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Bilmen: Bilen, anlayan, bilgili.
Gücümen: Küçük.
Karaduman: Siyah duman.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karpos: Kâr
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Gizmen: Giz saklayan kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karasu: Ağır akan su.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kareem: Cömert
Behmen: 1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Ülmen: Denizci, deniz adamı.
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Tümen: 1. On bin. 2. Pek çok. 3. Yığın, küme, sürü.
Karaşın: Esmer.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karındaş: Kardeş.
Denizmen: Denizci.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karlık: Kar kuyusu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Öğmen: Harman.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Gökmen: Gök rengi gözlü
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Tecimen: 1. Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karatekin: Esmer kimse.
Damen: Hayvan terbiyecisi
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
Egemen: Bir yere hakim olan
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Göymen: Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Uzmen: bk. Uzman
Kömen: Hayal.
Tüzemen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kirmen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.