İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKarmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Karadut: Siyah renkli dut.
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karima: Noble, cömert
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karis: Grace;
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Belmen: Çok güzel kadın.
Karnaim: boynuzları
Semen: Yasemin çiçeği.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Karyan: karanlık bir
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karındaş: Kardeş.
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Erkmen: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Yönetmen: 1. İdareci, yönetici. 2. Bir kuruluşu yönetme yetkisi olan kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kirmen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasal: Kara ile ilgili.
Kömen: Hayal.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Ökmen: Akıllı, zeki, bilgili kimse.
Karim: cömert
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Karpos: Kâr
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karlu: Karlı.
Tecimen: 1. Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Öymen: Evcimen, evine bağlı kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karsten: İsa şöyle bir
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Gizmen: Giz saklayan kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Köymen: Köylü.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karmel: Bağ
Damen: Hayvan terbiyecisi
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Denizmen: Denizci.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.