İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Semen: Yasemin çiçeği.
Belmen: Çok güzel kadın.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Karakız: Esmer kız.
Kariina: bulundu
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karatekin: Esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlu: Karlı.
Karaduman: Siyah duman.
Karmel: Bağ
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Ergökmen: Mavi gözlü, sarışın kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
Kermen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Bilmen: Bilen, anlayan, bilgili.
Yönetmen: 1. İdareci, yönetici. 2. Bir kuruluşu yönetme yetkisi olan kimse.
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Ökmen: Akıllı, zeki, bilgili kimse.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Karasu: Ağır akan su.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tecimen: 1. Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karındaş: Kardeş.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Karim: cömert
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Simen: Itaatkâr
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Denizmen: Denizci.
Kareem: Cömert
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karpos: Kâr
Köymen: Köylü.
Karlık: Kar kuyusu.
Öymen: Evcimen, evine bağlı kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaşın: Esmer.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Damen: Hayvan terbiyecisi
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Erkmen: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Öğmen: Harman.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kirmen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Eşmen: Eş, arkadaş, yaşıt.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Ülmen: Denizci, deniz adamı.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.