İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmelita isminin anlamı: Rab `ın bağ. Karmelita ismi İbranice kökenli bir Kız ismidir.
Karmelita İsminin Anlamı Nedir? Karmelita İsminin AnaliziJanita: Tanrı'dan hediye.
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Lirita: Şiirsel.
Marguerita: süs
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Terisita: Orakçı
Karine: övme
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Nurita: Kırmızı ve sarı çiçekleri ile çiçek
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Babita: yabancı
Juanita: Tanrı merhametlidir
Karmit: Rab `ın bağ
Angelita: Angel / Melek
Karmelita: Rab `ın bağ
Pepita: Rab ekleyebilir miyim
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Margarita: inci
Karisa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Ranita: Sevinçle şarkı
Lalita: Zarif, tatlı
Evita: hayat veren
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Amita: sınırsız
Yonita: Güvercin
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Melita: hayata küsmüş
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karaduman: Siyah duman.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacan: Esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karındaş: Kardeş.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kartay: Yaşlı, pir.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karim: cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasal: Kara ile ilgili.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasu: Ağır akan su.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karlu: Karlı.
Kelita: Kabul edilen bir veya topal bir
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karpos: Kâr
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaşın: Esmer.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatün: Karanlık gece.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.