İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmel isminin anlamı: Bağ. Karmel ismi İbranice kökenli bir Erkek ismidir.
Karmel İsminin Anlamı Nedir? Karmel İsminin AnaliziKarisa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Emel: Güçlü istek / Umulan ve beklenen şey
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karakız: Esmer kız.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmel: Bağ
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Ekmel: Eksiksiz, olgun, en uygun.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karındaş: Kardeş.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Jamel: yakışıklı
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Tümel: Temel.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karlık: Kar kuyusu.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Somel: Doğru, katışıksız, güçlü eli olan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Djamel: Güzellik
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karacan: Esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karim: cömert
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kareem: Cömert
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karlu: Karlı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Erimel: Amacına ulaşmış kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Shimmel: Tanrı duydu
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Temel: Kök, esas, dayanak
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaşın: Esmer.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karasal: Kara ile ilgili.
Ramel: Oğul
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaduman: Siyah duman.
Karpos: Kâr
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabey: Esmer, yağız bey.