İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karlu isminin anlamı: Karlı. Karlu ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karlu İsminin Anlamı Nedir? Karlu İsminin AnaliziKarisa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karakız: Esmer kız.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Nurlu: 1. Işıklı, aydınlık, parlak. 2. Saygı uyandıran, temiz.
Karnaim: boynuzları
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmit: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karis: Grace;
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Kareem: Cömert
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karsten: İsa şöyle bir
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karpos: Kâr
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karasu: Ağır akan su.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karim: cömert
Onurlu: Onurlu, şerefli kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaşın: Esmer.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karmel: Bağ
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatün: Karanlık gece.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karlık: Kar kuyusu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Zorlu: 1. Güzel, çok güzel, iyi. 2. Yakışıklı. 3. Güçlü, dayanıklı. 4. Sert, keskin. 5. Yürekli, cesur. 6. Girgin, girişken.
Karatekin: Esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karlu: Karlı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.