İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karlu isminin anlamı: Karlı. Karlu ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karlu İsminin Anlamı Nedir? Karlu İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karine: övme
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karima: Noble, cömert
Nurlu: 1. Işıklı, aydınlık, parlak. 2. Saygı uyandıran, temiz.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karakız: Esmer kız.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karındaş: Kardeş.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacan: Esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaşın: Esmer.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatekin: Esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karaduman: Siyah duman.
Karatün: Karanlık gece.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karmel: Bağ
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Onurlu: Onurlu, şerefli kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kareem: Cömert
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karlu: Karlı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Zorlu: 1. Güzel, çok güzel, iyi. 2. Yakışıklı. 3. Güçlü, dayanıklı. 4. Sert, keskin. 5. Yürekli, cesur. 6. Girgin, girişken.