İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karissa isminin anlamı: Okşamak. Karissa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karissa İsminin Anlamı Nedir? Karissa İsminin AnaliziKarmelita: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Marpessa: evenus kızı
Karine: övme
Amissa: Arkadaş
Karnaim: boynuzları
Elyssa: Tatlı, mutlu ruh
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Thalassa: Okyanus
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Narcissa: SUS çeşididir. sus bir sedatif (narkotik) etkisi olan bir bitkidir
Karis: Grace;
Genessa: Köken, doğum
Vanessa: Yunan tanrısı Phanes adını
Melissa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Arissa: En iyi
Hayrünissa: Kadınların hayırlısı
Dessa: Arama
Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın
Karessa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Karadut: Siyah renkli dut.
Hadassa: mersin
Karakız: Esmer kız.
Alessa: Asil
Karima: Noble, cömert
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Yalissa: güzel bir çiçek
Nyssa: Başlangıçta
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Carissa: Okşamak
Karmit: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Missa: Balarısı
Hessa: Hedef, kader
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Charissa: güzellik ve zarafet
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karpos: Kâr
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karim: cömert
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Karluk: Türk boylarından biri.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Massa: son bir kehanet
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Meissa: Bir görünmektedir
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaduman: Siyah duman.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karasu: Ağır akan su.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacan: Esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karlu: Karlı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karatün: Karanlık gece.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karındaş: Kardeş.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.