İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karissa isminin anlamı: Okşamak. Karissa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karissa İsminin Anlamı Nedir? Karissa İsminin AnaliziElyssa: Tatlı, mutlu ruh
Carissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Hayrünissa: Kadınların hayırlısı
Karnaim: boynuzları
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Hessa: Hedef, kader
Genessa: Köken, doğum
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Narcissa: SUS çeşididir. sus bir sedatif (narkotik) etkisi olan bir bitkidir
Alessa: Asil
Karine: övme
Amissa: Arkadaş
Missa: Balarısı
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Charissa: güzellik ve zarafet
Marpessa: evenus kızı
Nyssa: Başlangıçta
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın
Hadassa: mersin
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karakız: Esmer kız.
Kariina: bulundu
Melissa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Karadut: Siyah renkli dut.
Yalissa: güzel bir çiçek
Arissa: En iyi
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Vanessa: Yunan tanrısı Phanes adını
Thalassa: Okyanus
Dessa: Arama
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karsten: İsa şöyle bir
Meissa: Bir görünmektedir
Karlu: Karlı.
Karaduman: Siyah duman.
Karatün: Karanlık gece.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Massa: son bir kehanet
Karpos: Kâr
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlık: Kar kuyusu.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karim: cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karacan: Esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatekin: Esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karmel: Bağ
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaşın: Esmer.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karındaş: Kardeş.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş