İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karisa isminin anlamı: çok sevgili. Karisa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karisa İsminin Anlamı Nedir? Karisa İsminin AnaliziŞemsinisa: Kadınların güneşi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Disa: çift
Karine: övme
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Şahnisa: 1. Hükümdar kadın. 2. Hükümdar karısı.
Tuana Nisa: Güçlü ve ay ışığı gibi parlayan kadın. Tuana ve Nisa isimlerinden oluşmuştur. Bkz: Tuana ve Nisa
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Mehrunisa: Güzel, cazip bir kadın
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Thaisa: Perikles
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karessa: çok sevgili
Bedrunnisa: Bedri ile Nisa isminin birleşmesi ile oluşmuş bir isimdir. Dolunay gibi kadın, dolunay yüzlü kadın anlamına gelir.
Angelisa: haberci
Hayrünnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Fahrünnisa: Kadının erdemi, onuru, büyüklük ve ululuğu.
Karima: Noble, cömert
Hayrunnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Ferahnisa: Sevinçli, rahat kadın.
Larisa: Gülümseme
Dorlisa: bir vizyon
Mihrinisa: 1. Kadınlığın güneşi. 2. Erdemli, nitelikli kadın.
Arnisa: Çok namuslu kadın. Ar ve Nisa kelimelerinin bir araya gelmesi ile türetilen bir isimdir.
Sabrinnisa: Kadınların sabırlısı.
Melisa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Bedirnisa: Ay gibi güzel kadın.
Aynisa: Ay gibi güzel olan kadın.
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Gisa: Bir kral adı
Nurinisa: Kadınlığın nuru, ışığı.
Alisa: asil,soylu
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Nisa: Kur’an-ı Kerim’in 4. Sures, Sûre, özellikle kadın haklarından, onların hukûkî ve sosyal konumlarından bahsettiği için bu adı almıştır. “Nisâ” kadınlar demektir.Kadın.
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Asisa: Olgun
Genisa: Köken, doğum
Kariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Hayrulnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Amarisa: Tanrı tarafından verilen
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karim: cömert
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Eisa: Yahve kurtuluştur
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karpos: Kâr
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karsten: İsa şöyle bir
İsa: Hristiyanlığın kurucusu peygamber
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaduman: Siyah duman.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karasu: Ağır akan su.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karmel: Bağ
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.