İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karisa isminin anlamı: çok sevgili. Karisa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karisa İsminin Anlamı Nedir? Karisa İsminin AnaliziŞahnisa: 1. Hükümdar kadın. 2. Hükümdar karısı.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Arnisa: Çok namuslu kadın. Ar ve Nisa kelimelerinin bir araya gelmesi ile türetilen bir isimdir.
Nisa: Kur’an-ı Kerim’in 4. Sures, Sûre, özellikle kadın haklarından, onların hukûkî ve sosyal konumlarından bahsettiği için bu adı almıştır. “Nisâ” kadınlar demektir.Kadın.
Asisa: Olgun
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Genisa: Köken, doğum
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Amarisa: Tanrı tarafından verilen
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Bedrunnisa: Bedri ile Nisa isminin birleşmesi ile oluşmuş bir isimdir. Dolunay gibi kadın, dolunay yüzlü kadın anlamına gelir.
Karmit: Rab `ın bağ
Dorlisa: bir vizyon
Şemsinisa: Kadınların güneşi.
Hayrulnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Ferahnisa: Sevinçli, rahat kadın.
Angelisa: haberci
Disa: çift
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Nurinisa: Kadınlığın nuru, ışığı.
Alisa: asil,soylu
Fahrünnisa: Kadının erdemi, onuru, büyüklük ve ululuğu.
Gisa: Bir kral adı
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Aynisa: Ay gibi güzel olan kadın.
Karissa: Okşamak
Sabrinnisa: Kadınların sabırlısı.
Mehrunisa: Güzel, cazip bir kadın
Mihrinisa: 1. Kadınlığın güneşi. 2. Erdemli, nitelikli kadın.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Hayrunnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karnaim: boynuzları
Larisa: Gülümseme
Thaisa: Perikles
Tuana Nisa: Güçlü ve ay ışığı gibi parlayan kadın. Tuana ve Nisa isimlerinden oluşmuştur. Bkz: Tuana ve Nisa
Melisa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Hayrünnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Bedirnisa: Ay gibi güzel kadın.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Eisa: Yahve kurtuluştur
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
İsa: Hristiyanlığın kurucusu peygamber
Karpos: Kâr
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kareem: Cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karasal: Kara ile ilgili.
Karim: cömert
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karlık: Kar kuyusu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karındaş: Kardeş.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karlu: Karlı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karaşın: Esmer.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatün: Karanlık gece.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karmel: Bağ
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karluk: Türk boylarından biri.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.