İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karin isminin anlamı: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.. Karin ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Karin İsminin Anlamı Nedir? Karin İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Ayşirin: Ay gibi şirin ve tatlı olan.
Karessa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Pirin: Becerikli.
Karima: Noble, cömert
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Nerin: bir Nereid, denizden bir
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Şirin: (Farsça) Sevimli, cana yakın.
Karnaim: boynuzları
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Zerrin: (Farsça)Altından mamul,Parlak, Güzel kokulu bir cins çiçek, Fulya.
Karis: Grace;
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kerrin: Güzellik. Kerenhappuch kısaltma
Bihterin: En iyi, pek iyi.
Nesrin: Bir tür yaban gülü
Jarin: Yakınmak, haykırmak anlamları taşır. (Kaynak Bilinmiyor)
Serin: Ilıkla soğuk arası
Narin: İnce yapılı, zarif.
Perrin: Gezgin. (Latince) Kaya. (Yunanca)
Kariina: bulundu
Karine: övme
Lorin: Aydınlık. (Kaynak Bilinmiyor).
Karmelita: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Berrin: Manen çok yüksek, yüce yaradılışlı.Yüksek,ulu,yüce(Farsça).
Catherin: temiz veya saf
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Rozerin: Tanyeri
Karisa: çok sevgili
Ecrin: Allah ın hediyesi.Ecir kökünden gelir, ecir herhangi bir amel karşılığında verilen karşılık,sevap anlamlarına gelir.Hediyeden kasıt sevaptır. 2. Ücret
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karmel: Bağ
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Aarin: Gücü Mountain
Karasal: Kara ile ilgili.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaşın: Esmer.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karpos: Kâr
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Yarin: Anlama
Karatün: Karanlık gece.
Karim: cömert
Arin: İrlanda
Karındaş: Kardeş.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karasu: Ağır akan su.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Şérin: Tatlı
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Zerin: bk. Zerrin
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaduman: Siyah duman.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kareem: Cömert
Karlu: Karlı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Orin: Küçük
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karlık: Kar kuyusu.
Dirin: Eski.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.