İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karim isminin anlamı: cömert. Karim ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Karim İsminin Anlamı Nedir? Karim İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Ayferim: "Ay ışığım" anlamında kullanılan bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Ayterim: Ay gibi ince ve nazik olan.
Aygerim: Ay gibi güzel.
Aytirim: Ay gibi ince ve nazik olan. bk. Ayterim
Karnaim: boynuzları
Gülserim: Sabırlı güzel kimse.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Terim: İnce, kibar.
Karine: övme
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Jearim: bir atlama ormanlar
Kariina: bulundu
Günerim: Günün iyi haberi, müjdesi.
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Birim: "Bir tanem, sevdiğim, biriciğim" anlamında kullanılan bir ad.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karisa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karima: Noble, cömert
Karessa: çok sevgili
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kerim: Kerem sahibi, cömert
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Abdul-Karim: zengin bir adam hizmet veren bir
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karındaş: Kardeş.
Erim: Sevgi, mutlu haber
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasal: Kara ile ilgili.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Sarim: Keskin, kesici.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karpos: Kâr
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Çevrim: Girdap, sürekli değişim, anafor
Onerim: On müjde.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Dirim: 1. Yaşama, hayat. 2. Yaşama gücü.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Erserim: Sabırılı kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Nerim: Pehlivan, yiğit.
Serim: 1. Serme işi. 2. Sabırlı. 3. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Carim: Suçlu.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karim: cömert
Kareem: Cömert
Karaşın: Esmer.
Seorim: port Saç fırtınalar
Karatün: Karanlık gece.
Verim: Ortaya çıkan, beklenilen, istenilen sonuç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karlu: Karlı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Harim: , yok tanrıya adanmış
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Mükrim: İkram eden, ağırlayan, konuksever.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaduman: Siyah duman.
Abdal-Karim: Cömert bir hizmetçi
Karacan: Esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.