İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karık isminin anlamı: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış. Karık ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karık İsminin Anlamı Nedir? Karık İsminin AnaliziKarakız: Esmer kız.
Karis: Grace;
Kariina: bulundu
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karessa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karima: Noble, cömert
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karisa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacan: Esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatün: Karanlık gece.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karasu: Ağır akan su.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Tarık: Sabah yıldızı
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Şarık: Parlak, parlayan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karmel: Bağ
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Arık: 1. Temiz, saf, duru. 2. Zayıf, cılız. 3. Su yolu, ark. 4. Dere, çay. 5. Fidan dikilen yer.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karındaş: Kardeş.
Karpos: Kâr
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karim: cömert
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaşın: Esmer.
Karaduman: Siyah duman.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karlu: Karlı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.