İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Ilgın: Akdeniz bölgesinde yetişen bir tür ağaç

Karessa: çok sevgili

Karima: Noble, cömert

Karmit: Rab `ın bağ

Karissa: Okşamak

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Karakız: Esmer kız.

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karine: övme

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Karisa: çok sevgili

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Karyan: karanlık bir

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Karnaim: boynuzları

Karmelita: Rab `ın bağ

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Karis: Grace;

Karadut: Siyah renkli dut.

Kariina: bulundu

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Bu listede Kargın ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karındaş: Kardeş.

Karpos: Kâr

Karmel: Bağ

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karasu: Ağır akan su.

Sılgın: 1. Kırık dökük. 2. Dağınık. 3. Sıkıntılı, kederli. 4. Çekingen, gözü korkmuş.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Sıngın: Ürkek, çekinen.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Angın: Tanınmış, ünlü.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Çıvgın: 1. Rüzgâr ve karla karışık yağan yağmur. 2. Ağacın verdiği yeni sürgün, filiz.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Kareem: Cömert

Kartay: Yaşlı, pir.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Kızgın: 1. Çok ısınmış, ısıtılmış. 2. Kızmış olan, öfkeli.

Argın: Yorgun, bitkin, zayıf.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Vargın: Ulaşan, isteğine erişen.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karaşın: Esmer.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karlık: Kar kuyusu.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karaduman: Siyah duman.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Karatekin: Esmer kimse.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Algın: Güçlü, iyi, güzel, sıcakkanlı, sevimli. Sevdalı, âşık, vurgun. Hızlı akan su. Cılız, zayıf.

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karasal: Kara ile ilgili.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karacan: Esmer kimse.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Yalgın: 1. Serap, ılgın. 2. Alev.

Karatün: Karanlık gece.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karim: cömert

Karlu: Karlı.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karsten: İsa şöyle bir

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Bu listede Kargın ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha