İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karessa isminin anlamı: çok sevgili. Karessa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karessa İsminin Anlamı Nedir? Karessa İsminin AnaliziArissa: En iyi
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Alessa: Asil
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Marpessa: evenus kızı
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Hadassa: mersin
Hessa: Hedef, kader
Charissa: güzellik ve zarafet
Karadut: Siyah renkli dut.
Amissa: Arkadaş
Karisa: çok sevgili
Elyssa: Tatlı, mutlu ruh
Karmelita: Rab `ın bağ
Missa: Balarısı
Karima: Noble, cömert
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Melissa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Karyan: karanlık bir
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Thalassa: Okyanus
Karis: Grace;
Hayrünissa: Kadınların hayırlısı
Yalissa: güzel bir çiçek
Genessa: Köken, doğum
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın
Vanessa: Yunan tanrısı Phanes adını
Karakız: Esmer kız.
Nyssa: Başlangıçta
Dessa: Arama
Narcissa: SUS çeşididir. sus bir sedatif (narkotik) etkisi olan bir bitkidir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Carissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaduman: Siyah duman.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatün: Karanlık gece.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karmel: Bağ
Massa: son bir kehanet
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karındaş: Kardeş.
Karpos: Kâr
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karim: cömert
Meissa: Bir görünmektedir
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karatekin: Esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.