İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karen isminin anlamı: Saf, arı, katıksız. İngilizce de katherine isminin kısaltılmışı olarak ta kullanılır. Yemen’de bir köy. Veysel Karani’nin köyünün ismi. Allahın sunduğu cennet meyvesi. (Kaynak bilinmiyor). Ok mahfazası. Burma’da yaşayan mongoloid insan topluluğuna ait; Karen halkından; bir bayan ismi.. Karen ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karen İsminin Anlamı Nedir? Karen İsminin AnaliziPüren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.
Yediveren: Yılda birkaç kez çiçek açan gül.
Özderen: Derli toplu kimse.
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Nurseren: Işık seren, aydınlık saçan.
Ceren: Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir. Moğolca ceylan anlamına gelir.
Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan.
Peren: Ülker yıldızı.
Beren: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Günseren: Güneş gibi aydınlık, ışık saçan.
Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren.
Karis: Grace;
Gülören: Gül-ören.
Yaren: Arkadaş, yakın dost.
Güldüren: Mutlu eden, sevindiren.
Gülseren: Gül toplayan,gül dağıtan
Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı.
Karisa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen.
Güleren: Gül gibi güzel olan dost.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmelita: Rab `ın bağ
Nesteren: Ağustos gülü, yaban gülü.
Karakız: Esmer kız.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Deren: Derleyen, toplayan, ekini biçip toplayan.
Karessa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Keren: Duymak
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Ecren: Ecir, ücret, mükafat, hediye, karşılık. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Kuran’da 3 ayette geçiyor. (Talak 5, Kalem 46, Müzemmil 20)
Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.
Güngören: Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Iren: Barış
Seren: Yelken gerilmek üzere direğe çapraz takılan ağaç
İmren: Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği. Gıpta.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Koren: bakire
Ayseren: Parlaklık, ışık saçan.
Karima: Noble, cömert
Gülveren: Gül veren.
Karyan: karanlık bir
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlu: Karlı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Ünveren: Tanınmış, ünlü kimse.
Eren: Ermiş kişi
Teceren: Becerikli, tasarruflu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Airen: Gücü Mountain
Canören: Gerçek dost olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Tören: Anma, kutlama gibi amaçlarla yapılan toplantı.
Karaduman: Siyah duman.
Karim: cömert
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Demren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir. bk. Temren
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Güçeren: Güçlü yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Oren: Çam
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Evren: Kainat, yaratılmışların tümü
Üren: 1. Kurak, susuz yer. 2. Şimşek. 3. Soy.
Doren: Hediye
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Ayren: Gücü Mountain
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Horen: Güneş
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Elveren: Yardım eden, yardımcı olan.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Jaren: İsrail Jaron Modern varyant 'sevinç çığlığı.'.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Uzgören: Gerçeği önceden görebilen kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Şeren: Çevik, tez canlı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Alperen: Yiğit, cesur, yürekli kimse,bahadır.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Özveren: Özveride bulunan, fedakâr kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karmel: Bağ
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karsten: İsa şöyle bir
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Tezveren: Çabucak veren.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Tanören: Şafak vaktinde de çalışan kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karpos: Kâr
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Üngören: Tanınan, ünlü, meşhur.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Süeren: Güçlü, kuvvetli yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Tezeren: Çabuk ulaşan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Eneren: Erenlerin en üstünü, değerlisi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Çağveren: Yeni bir çağ açan kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
İren: Özgür, hür.
Karaşın: Esmer.
Öngören: İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.