İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karen isminin anlamı: Saf, arı, katıksız. İngilizce de katherine isminin kısaltılmışı olarak ta kullanılır. Yemen’de bir köy. Veysel Karani’nin köyünün ismi. Allahın sunduğu cennet meyvesi. (Kaynak bilinmiyor). Ok mahfazası. Burma’da yaşayan mongoloid insan topluluğuna ait; Karen halkından; bir bayan ismi.. Karen ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karen İsminin Anlamı Nedir? Karen İsminin AnaliziKarmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı.
Keren: Duymak
Karima: Noble, cömert
Güleren: Gül gibi güzel olan dost.
Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.
Gülseren: Gül toplayan,gül dağıtan
Seren: Yelken gerilmek üzere direğe çapraz takılan ağaç
Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren.
Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren.
Püren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Günseren: Güneş gibi aydınlık, ışık saçan.
Yaren: Arkadaş, yakın dost.
Beren: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Güldüren: Mutlu eden, sevindiren.
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karessa: çok sevgili
Nesteren: Ağustos gülü, yaban gülü.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Nurseren: Işık seren, aydınlık saçan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
İmren: Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği. Gıpta.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen.
Iren: Barış
Karisa: çok sevgili
Güngören: Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Ayseren: Parlaklık, ışık saçan.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Gülören: Gül-ören.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Özderen: Derli toplu kimse.
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Peren: Ülker yıldızı.
Gülveren: Gül veren.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmit: Rab `ın bağ
Ceren: Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir. Moğolca ceylan anlamına gelir.
Karine: övme
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan.
Yediveren: Yılda birkaç kez çiçek açan gül.
Ecren: Ecir, ücret, mükafat, hediye, karşılık. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Kuran’da 3 ayette geçiyor. (Talak 5, Kalem 46, Müzemmil 20)
Deren: Derleyen, toplayan, ekini biçip toplayan.
Koren: bakire
Karaşın: Esmer.
Üngören: Tanınan, ünlü, meşhur.
Karsten: İsa şöyle bir
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Canören: Gerçek dost olan.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Tezeren: Çabuk ulaşan.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Oren: Çam
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Alperen: Yiğit, cesur, yürekli kimse,bahadır.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Çağveren: Yeni bir çağ açan kimse.
Temren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Özveren: Özveride bulunan, fedakâr kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Ünveren: Tanınmış, ünlü kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Horen: Güneş
Jaren: İsrail Jaron Modern varyant 'sevinç çığlığı.'.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasu: Ağır akan su.
Güçeren: Güçlü yiğit.
Öngören: İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.
Elveren: Yardım eden, yardımcı olan.
Tezveren: Çabucak veren.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Üren: 1. Kurak, susuz yer. 2. Şimşek. 3. Soy.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kareem: Cömert
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Demren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir. bk. Temren
Süeren: Güçlü, kuvvetli yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Tören: Anma, kutlama gibi amaçlarla yapılan toplantı.
Evren: Kainat, yaratılmışların tümü
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatekin: Esmer kimse.
Ayren: Gücü Mountain
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karpos: Kâr
Karmel: Bağ
Doren: Hediye
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karatün: Karanlık gece.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Teceren: Becerikli, tasarruflu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karlu: Karlı.
Airen: Gücü Mountain
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karındaş: Kardeş.
Uzgören: Gerçeği önceden görebilen kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Şeren: Çevik, tez canlı.