İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karen isminin anlamı: Saf, arı, katıksız. İngilizce de katherine isminin kısaltılmışı olarak ta kullanılır. Yemen’de bir köy. Veysel Karani’nin köyünün ismi. Allahın sunduğu cennet meyvesi. (Kaynak bilinmiyor). Ok mahfazası. Burma’da yaşayan mongoloid insan topluluğuna ait; Karen halkından; bir bayan ismi.. Karen ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karen İsminin Anlamı Nedir? Karen İsminin AnaliziEcren: Ecir, ücret, mükafat, hediye, karşılık. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Kuran’da 3 ayette geçiyor. (Talak 5, Kalem 46, Müzemmil 20)
Karnaim: boynuzları
Özderen: Derli toplu kimse.
Seren: Yelken gerilmek üzere direğe çapraz takılan ağaç
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Gülveren: Gül veren.
Ceren: Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir. Moğolca ceylan anlamına gelir.
Gülören: Gül-ören.
Yaren: Arkadaş, yakın dost.
Koren: bakire
Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren.
Ayseren: Parlaklık, ışık saçan.
Yediveren: Yılda birkaç kez çiçek açan gül.
Iren: Barış
Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan.
Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Peren: Ülker yıldızı.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Nurseren: Işık seren, aydınlık saçan.
Keren: Duymak
Gülseren: Gül toplayan,gül dağıtan
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen.
Püren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı.
Güldüren: Mutlu eden, sevindiren.
Karmit: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Nesteren: Ağustos gülü, yaban gülü.
Karine: övme
Günseren: Güneş gibi aydınlık, ışık saçan.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Beren: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
İmren: Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği. Gıpta.
Karis: Grace;
Deren: Derleyen, toplayan, ekini biçip toplayan.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Güngören: Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Güleren: Gül gibi güzel olan dost.
Karadut: Siyah renkli dut.
Ünveren: Tanınmış, ünlü kimse.
Üren: 1. Kurak, susuz yer. 2. Şimşek. 3. Soy.
Karim: cömert
Eren: Ermiş kişi
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Evren: Kainat, yaratılmışların tümü
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Ayren: Gücü Mountain
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Horen: Güneş
Karındaş: Kardeş.
Özveren: Özveride bulunan, fedakâr kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Tanören: Şafak vaktinde de çalışan kimse.
Temren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir.
Tezveren: Çabucak veren.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Teceren: Becerikli, tasarruflu.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Demren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir. bk. Temren
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Tören: Anma, kutlama gibi amaçlarla yapılan toplantı.
Güneren: Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Çağveren: Yeni bir çağ açan kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Şeren: Çevik, tez canlı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Eneren: Erenlerin en üstünü, değerlisi.
Karpos: Kâr
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Alperen: Yiğit, cesur, yürekli kimse,bahadır.
Jaren: İsrail Jaron Modern varyant 'sevinç çığlığı.'.
Karsten: İsa şöyle bir
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Öngören: İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.
Karatün: Karanlık gece.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kareem: Cömert
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Üngören: Tanınan, ünlü, meşhur.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Airen: Gücü Mountain
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Tezeren: Çabuk ulaşan.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Uzgören: Gerçeği önceden görebilen kimse.
Süeren: Güçlü, kuvvetli yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Elveren: Yardım eden, yardımcı olan.
Karmel: Bağ
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Oren: Çam
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Canören: Gerçek dost olan.
Aren: Kum tanesi, ağaç cinsi
İren: Özgür, hür.
Karaduman: Siyah duman.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.