İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karen isminin anlamı: Saf, arı, katıksız. İngilizce de katherine isminin kısaltılmışı olarak ta kullanılır. Yemen’de bir köy. Veysel Karani’nin köyünün ismi. Allahın sunduğu cennet meyvesi. (Kaynak bilinmiyor). Ok mahfazası. Burma’da yaşayan mongoloid insan topluluğuna ait; Karen halkından; bir bayan ismi.. Karen ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karen İsminin Anlamı Nedir? Karen İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Yaren: Arkadaş, yakın dost.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Ceren: Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir. Moğolca ceylan anlamına gelir.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Püren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Güldüren: Mutlu eden, sevindiren.
Karima: Noble, cömert
Nesteren: Ağustos gülü, yaban gülü.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan.
Gülören: Gül-ören.
Koren: bakire
Günseren: Güneş gibi aydınlık, ışık saçan.
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.
Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren.
Nurseren: Işık seren, aydınlık saçan.
Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen.
Beren: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Karakız: Esmer kız.
Kariina: bulundu
Iren: Barış
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karnaim: boynuzları
Seren: Yelken gerilmek üzere direğe çapraz takılan ağaç
Ayseren: Parlaklık, ışık saçan.
Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren.
Özderen: Derli toplu kimse.
Keren: Duymak
Gülseren: Gül toplayan,gül dağıtan
İmren: Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği. Gıpta.
Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı.
Deren: Derleyen, toplayan, ekini biçip toplayan.
Gülveren: Gül veren.
Peren: Ülker yıldızı.
Karine: övme
Ecren: Ecir, ücret, mükafat, hediye, karşılık. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Kuran’da 3 ayette geçiyor. (Talak 5, Kalem 46, Müzemmil 20)
Karissa: Okşamak
Güleren: Gül gibi güzel olan dost.
Yediveren: Yılda birkaç kez çiçek açan gül.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Güngören: Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karisa: çok sevgili
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karim: cömert
Canören: Gerçek dost olan.
Üren: 1. Kurak, susuz yer. 2. Şimşek. 3. Soy.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Tezeren: Çabuk ulaşan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaduman: Siyah duman.
Karpos: Kâr
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Horen: Güneş
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Tanören: Şafak vaktinde de çalışan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Uzgören: Gerçeği önceden görebilen kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Süeren: Güçlü, kuvvetli yiğit.
Çağveren: Yeni bir çağ açan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Ünveren: Tanınmış, ünlü kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Aren: Kum tanesi, ağaç cinsi
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Teceren: Becerikli, tasarruflu.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Alperen: Yiğit, cesur, yürekli kimse,bahadır.
Karacan: Esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karlu: Karlı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Üngören: Tanınan, ünlü, meşhur.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karındaş: Kardeş.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
İren: Özgür, hür.
Karatekin: Esmer kimse.
Eren: Ermiş kişi
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Tezveren: Çabucak veren.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Jaren: İsrail Jaron Modern varyant 'sevinç çığlığı.'.
Oren: Çam
Güneren: Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
Demren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir. bk. Temren
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Doren: Hediye
Şeren: Çevik, tez canlı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Temren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Evren: Kainat, yaratılmışların tümü
Tören: Anma, kutlama gibi amaçlarla yapılan toplantı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Airen: Gücü Mountain
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Eneren: Erenlerin en üstünü, değerlisi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.