İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karel isminin anlamı: bir adam olarak aynı anlama gelir. Karel ismi Fransızca kökenli bir Erkek ismidir.
Karel İsminin Anlamı Nedir? Karel İsminin AnaliziMirel: Acı, acıların denizi, üzüntülerin denizi.
Karakız: Esmer kız.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Nurel: Nurlu, ışık saçan kimse.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karissa: Okşamak
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karima: Noble, cömert
Karadut: Siyah renkli dut.
Karisa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karnaim: boynuzları
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kariina: bulundu
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Törel: Töreye uygun olan, töre ile ilgili.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karpos: Kâr
Azarel: Tanrı yardımıyla
Uğurel: Eli uğurlu olan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Arel: Temiz, dürüst kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasu: Ağır akan su.
Kareem: Cömert
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Uyarel: Boyun eğen, uysal, nazik kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Demirel: Eli demir gibi güçlü olan.
Karatün: Karanlık gece.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karim: cömert
Korel: Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karlu: Karlı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Nirel: Tanrı'nın Alan, Tanrı'nın Işık
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatekin: Esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Harel: Tanrı Dağı
Karmel: Bağ
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Torel: Gururlu kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlık: Kar kuyusu.
Yerel: Belirli bir yer ile ilgili olan.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Özgürel: Bağımlı olmayan, özgür davranan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaşın: Esmer.
Gürel: Sürekli oluşum ve dönüşüm halinde olan
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Türel: Hukukla ilgili, hukuksal.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.