İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karel isminin anlamı: bir adam olarak aynı anlama gelir. Karel ismi Fransızca kökenli bir Erkek ismidir.
Karel İsminin Anlamı Nedir? Karel İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karima: Noble, cömert
Karine: övme
Nurel: Nurlu, ışık saçan kimse.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karyan: karanlık bir
Karmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karnaim: boynuzları
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Mirel: Acı, acıların denizi, üzüntülerin denizi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karis: Grace;
Karadut: Siyah renkli dut.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Arel: Temiz, dürüst kimse.
Özgürel: Bağımlı olmayan, özgür davranan kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Korel: Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Nirel: Tanrı'nın Alan, Tanrı'nın Işık
Karacan: Esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Türel: Hukukla ilgili, hukuksal.
Azarel: Tanrı yardımıyla
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaduman: Siyah duman.
Törel: Töreye uygun olan, töre ile ilgili.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karatün: Karanlık gece.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Harel: Tanrı Dağı
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Gürel: Sürekli oluşum ve dönüşüm halinde olan
Karmel: Bağ
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karındaş: Kardeş.
Torel: Gururlu kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Yerel: Belirli bir yer ile ilgili olan.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karpos: Kâr
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karim: cömert
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Uğurel: Eli uğurlu olan kimse.
Karlu: Karlı.
Demirel: Eli demir gibi güçlü olan.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Uyarel: Boyun eğen, uysal, nazik kimse.