İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kareem isminin anlamı: Cömert. Kareem ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Kareem İsminin Anlamı Nedir? Kareem İsminin AnaliziKarnaim: boynuzları
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Leem: Barış
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karmit: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karyan: karanlık bir
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Naseem: Nazik esinti
Karasal: Kara ile ilgili.
Karlu: Karlı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacan: Esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karındaş: Kardeş.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaduman: Siyah duman.
Karaşın: Esmer.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karlık: Kar kuyusu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatün: Karanlık gece.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Azeem: Savunucu
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karasu: Ağır akan su.
Raheem: Sempatik
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karmel: Bağ
Karluk: Türk boylarından biri.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karim: cömert
Kaleem: Bir hoparlör olan birisi
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Hakeem: Bilge
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.