İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kardeş isminin anlamı: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost. Kardeş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kardeş İsminin Anlamı Nedir? Kardeş İsminin AnaliziKaris: Grace;
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaduman: Siyah duman.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatün: Karanlık gece.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kareem: Cömert
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Gündeş: AYnı günde doğan.
Karındaş: Kardeş.
Gönüldeş: Aynı düşünceleri paylaşan, birbirini seven kimseler.
Karacan: Esmer kimse.
Öndeş: Yol gösteren, rehber, kılavuz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karim: cömert
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasu: Ağır akan su.
Karmel: Bağ
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Bendeş: Eş, benzer.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karpos: Kâr
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatekin: Esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.