İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Karis: Grace;

Ayselen: İyi haber.

Karissa: Okşamak

Maialen: Kulenin

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karima: Noble, cömert

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Yükselen: Yükseklere çıkan, yücelen, ilerleyen.

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Karine: övme

Gökselen: Mavi gözlü, varlıklı kimse.

Kariina: bulundu

Çilen: 1. Hafif yağan yağmur, çisenti. 2. Suyun derin olmayan yeri.

Karnaim: boynuzları

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karisa: çok sevgili

Nurselen: Çokça aydınlık, parlaklık.

Karyan: karanlık bir

Aybelen: Dağ ve dağ eteklerini aydınlatan ay ışığı. Ay ışığının aydınlattığı ıssız yerler. Ay ve Belen isimlerinin birleşmesi ile oluşan isim. Bkz: Belen

Gülen: Güleç yüzlü

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karmit: Rab `ın bağ

Matxalen: Kulenin

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Madalen: Kulenin

Özlen: Görülmek istenilen ol, hasreti çekilen ol

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karadut: Siyah renkli dut.

Helen: Grek (Eski Yunanlı). hēlēnē, hēlios (güneş) ile bağlantılı olabilir.

Sevilen: Sevgi duyulan, beğenilen kimse.

Karmelita: Rab `ın bağ

Belen: Dağ beli, dağın aşılacak yeri, dağlık yer. Akdeniz bölgesinde İskenderun´da Suriye´nin Kuzeye ulaşan büyük yolun Amanos dağlarım aştığı geçit üzerinde bulunan kasaba. - Erkek ve kadın adı ola­rak kullanılır. Dağlık, sarp yer. Sırt, bayır, yamaç, dağ eteği. Yüksek, dağlık yerlerde görülen düzlük. Issız yer.

Karessa: çok sevgili

Tülen: İlk kez çocuk doğuran genç kadın.

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Karakız: Esmer kız.

Bu listede Kardelen ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karatün: Karanlık gece.

Melen: İşlenmemiş, kıraç toprak.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Kareem: Cömert

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Alen: Saygınlık, başarı. (Kaynak Bilinmiyor)

Karındaş: Kardeş.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karmel: Bağ

Derlen: "Düzgün bir biçimde toplan, düzenli ol" anlamında kullanılan bir söz.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Demirdelen: Demiri delecek güçte olan kimse.

Karasal: Kara ile ilgili.

Ölen: 1. Çiçek açmış çayır. 2. Şarkı. 3. Sulak arazi. 4. Nemli, yaş.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karasu: Ağır akan su.

Ünlen: "Ün kazan, meşhur ol" anlamında kullanılan bir ad.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karacan: Esmer kimse.

Karim: cömert

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Karatekin: Esmer kimse.

Çelen: Yakışıklı, saçak, akıllı

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karsten: İsa şöyle bir

Karaduman: Siyah duman.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karpos: Kâr

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Dağdelen: Dağları delen, çok kararlı ve çalışkan kimse.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Şenlen: "Neşelen, mutlu ol" anlamında kullanılan bir ad.

Karaşın: Esmer.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Yelen: 1. Arzu, istek. 2. Fırtına.

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karlık: Kar kuyusu.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karlu: Karlı.

Tepedelen: Yalçın kayalar üstüne yapılmış şato.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Bu listede Kardelen ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha