İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kardan isminin anlamı: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf. Kardan ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Kardan İsminin Anlamı Nedir? Kardan İsminin AnaliziBüldan: Ülkeler, şehirler, iller.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Handan: Gülen, şen
Sühandan: Güzel konuşan
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Vicdan: Kişiyi davranışları hakkında yargıya iten güç
Karadut: Siyah renkli dut.
Nardan: 1. Nar taneleri. 2. Gözyaşı damlası.
Karisa: çok sevgili
Vildan: Kullar, köleler / Yeni doğmuş çocuklar
Kariina: bulundu
Nurfidan: Nurlu, aydınlık genç.
Tandan: Tan vaktinde doğan kimse.
Fidan: Ağaçların genç ve yeni yetişeni
Candan: İçten, yürekten, samimi.2. Samimi, içten, kalbi. 3. Yakınlık belirten davranış.
Karakız: Esmer kız.
Güldan: Çiçek konulan kap, çiçeklik.
Karyan: karanlık bir
Hoşfidan: Güzel endamlı, boylu boslu kadın.
Nadan: Bilgisiz, cahil, haddini bilmez. Nobran, kaba, kötü.
Baldan: Bal gibi tatlı, şirin ve güzel olan.
Jehoaddan: Rabbin keyfi ya da zaman
Şadan: Sevinçli, keyifli, hoşnut.
Canfidan: Özü fidan gibi düzgün olan kimse.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Gülfidan: Gül fidanı.
Aydan: Aya benzer ay gibi
Hildan: Yükselmek
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Rindan: Dünya işini hoş görenler, alçak gönüllüler, kalenderler.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Sudan: Su gibi güzel, berrak olan.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Nurdan: Işıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak.
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karine: övme
Karissa: Okşamak
Cavidan: Sonrasız, sürekli kalacak olan, sonsuz.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacan: Esmer kimse.
Idan: Çağ
Kartay: Yaşlı, pir.
Karasu: Ağır akan su.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Ardan: Arı gibi temiz, çalışkan. Kumral.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karındaş: Kardeş.
Karlu: Karlı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Yeldan: Hızlı, süratli.
Yardan: Kral
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Avidan: Yargıç `ın oğlu
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Merdan: Erkekler, yiğitler, mertler.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Yezdan: 1. Zerdüştlerin iyilik Tanrısı. 2. Allah.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Soydan: Soylu bir aileden gelen, soylu.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karasal: Kara ile ilgili.
Rahdan: Yol bilen.
Ramadan: dokuzuncu İslam ay, oruç ayı
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Doğudan: Doğu yönünden.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Nebuzar-Adan: meyve veya yargı kehanetleri
Berodach-Baladan: ölü oğlu
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karpos: Kâr
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Koldan: Kurala uygun, normal.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Berdan: Tarsus yöresinde bir akarsu.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Mardan: Erkek, Savaşçı
Karim: cömert
Karmel: Bağ
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Bogdan: Tanrı'dan hediye.
Merodach-Baladan: yargısız acı pişmanlık
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Geordan: Aktı
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Calidan: Calydon alternatif yazım
Hanedan: Peygamber, hükümdar veya devlet büyüğü gibi bir kimseye dayanan soy, büyük aile.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Dan: Hakem
Atadan: Atalardan gelen.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Medan: yargı süreci
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kareem: Cömert
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.