İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karcsi isminin anlamı: Güçlü ve görünüşte. Karcsi ismi Fransızca kökenli bir Erkek ismidir.
Karcsi İsminin Anlamı Nedir? Karcsi İsminin AnaliziKareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karine: övme
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karessa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karima: Noble, cömert
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kareem: Cömert
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaşın: Esmer.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karlık: Kar kuyusu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karmel: Bağ
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karpos: Kâr
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karlu: Karlı.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasu: Ağır akan su.
Karaduman: Siyah duman.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacan: Esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karim: cömert
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Jancsi: Yahve hediye
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatün: Karanlık gece.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karındaş: Kardeş.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.