İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karatekin isminin anlamı: Esmer kimse. Karatekin ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karatekin İsminin Anlamı Nedir? Karatekin İsminin AnaliziKarima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Karessa: çok sevgili
Ekin: Buğday / Tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali / Kültür
Ayilkin: İlk ay.
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Kariina: bulundu
Karakız: Esmer kız.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karissa: Okşamak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Özerkin: Gerçek özgür kimse.
Dönmeztekin: Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli hükümdar.
Oğultekin: Biricik, benzersiz çocuk.
Rekin: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Ertekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karmel: Bağ
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Jokin: Tanrı kuracak
Keskin: 1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Öztekin: Benzersiz kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Cantekin: Samimi, içten hükümdar.
Mengütekin: Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Çekin: 1. Meşe ağaçlarında olan iri bir çeşit meyve. 2. Bağ çubuklarının açılmak üzere bulunan gözlerini bitten korumak için kullanılan
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Elkin: Tanrı oluşturur
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Buluttekin: Bulut gibi her yeri kaplayan bey.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Soytekin: Hükümdar soyundan gelen kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karasal: Kara ile ilgili.
Ezgütekin: İyi hükümdar.
Taştekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Güntekin: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Seçkin: Seçilmiş olan
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Ucatekin: UYücelikte eşsiz kimse.
Berkin: Sağlam, güçlü, kuvvetli.
Aktekin: Güvenilir, dürüst prens, şehzade.Parlak, görkemli, temiz huylu yiğit.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Yağıztekin: Esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Tekin: Uğurlu
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Uçantekin: Çok sevinen kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Buruktekin: Gücenmiş, kırılmış şehzade.
Erkin: Koşulsuz iş gören
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Sungurtekin: Soğukkanlı ve doğan gibi güçlü hükümdar.
Rakin: saygılı bir biçimde
Tuğrultekin: Gözü pek hükümdar.
Durutekin: Özü temiz olan hükümdar.
Baytekin: Zengin prens, şehzade.
Demirtekin: Güçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Koşuktekin: Bir araya gelmiş hükümdarlar.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kırtekin: Saçlarına ak düşmüş kimse.
Savtekin: Ünlü hükümdar.
İltekin: Ülkenin tek ve eşsiz insanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Durantekin: Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
Erişkin: Olgun, gelişmiş, büyümesi sona ermiş kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Uztekin: Yetenekl, becerikli hükümdar.
Ulutekin: Saygın, değerli, yüce hükümdar.
Gültekin: Kültigin adından.. Güvenilen, herkese hayrı dokunan
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Mekin: 1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Daltekin: Koruyucu, kayırıcı hükümdar.
Gümüştekin: Dürüst, doğru ve değerli olan.
Kareem: Cömert
Karlu: Karlı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Beytekin: Zengin prens, şehzade. bk. Baytekin
Karaçar: Kötü ruhlar.
Nurtekin: Nurlu, aydınlık hükümdar.
Yücetekin: Kahraman, büyük, ulu hükümdar.
Aytekin: Tek ay, uğur getiren ay
Eşkin: 1. Filiz, sürgün. 2. Açık adımlarla, hızlı yürüyen at.
Dağtekin: Dağlara hükmeden hükümdar.
Turatekin: Tuğralı hükümdar.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.