İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karatekin isminin anlamı: Esmer kimse. Karatekin ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karatekin İsminin Anlamı Nedir? Karatekin İsminin AnaliziEkin: Buğday / Tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali / Kültür
Karissa: Okşamak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Ayilkin: İlk ay.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyan: karanlık bir
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karima: Noble, cömert
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kariina: bulundu
Deniztekin: Deniz adamı, denizci.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Cantekin: Samimi, içten hükümdar.
Kırtekin: Saçlarına ak düşmüş kimse.
Nurtekin: Nurlu, aydınlık hükümdar.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
İnaltekin: Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
Ertekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Turatekin: Tuğralı hükümdar.
Yücetekin: Kahraman, büyük, ulu hükümdar.
Tekin: Uğurlu
Çekin: 1. Meşe ağaçlarında olan iri bir çeşit meyve. 2. Bağ çubuklarının açılmak üzere bulunan gözlerini bitten korumak için kullanılan
Kayatekin: Kaya gibi güçlü kimse.
Sevüktekin: Çok sevilen, tek tutulan kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Gümüştekin: Dürüst, doğru ve değerli olan.
Özerkin: Gerçek özgür kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Eskin: 1. Rüzgâr. 2. Fırtına. 3. Karla dolan ve düz yerden ayırt edilemeyen çukur.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Soytekin: Hükümdar soyundan gelen kimse.
Güntekin: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
Karlu: Karlı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Buruktekin: Gücenmiş, kırılmış şehzade.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Rakin: saygılı bir biçimde
Karpos: Kâr
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Tuğrultekin: Gözü pek hükümdar.
Sungurtekin: Soğukkanlı ve doğan gibi güçlü hükümdar.
Karındaş: Kardeş.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Berkin: Sağlam, güçlü, kuvvetli.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Erkin: Koşulsuz iş gören
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Boğatekin: Güçlü, kuvvetli şehzade.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Ezgütekin: İyi hükümdar.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Beytekin: Zengin prens, şehzade. bk. Baytekin
Karaşın: Esmer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Mekin: 1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
Taştekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Balatekin: Prens, şehzade çocuğu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Sakin: 1. Durgun, dingin. 2. Sessiz, kendi hâlinde.
Koşuktekin: Bir araya gelmiş hükümdarlar.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Onuktekin: Sevilen, sayılan benzersiz insan.
Öztekin: Benzersiz kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Sebüktekin: Hızlı, atak hükümdar.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Rekin: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Uztekin: Yetenekl, becerikli hükümdar.
Buluttekin: Bulut gibi her yeri kaplayan bey.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Elkin: Tanrı oluşturur
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karasu: Ağır akan su.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Keskin: 1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
Durutekin: Özü temiz olan hükümdar.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Baytekin: Zengin prens, şehzade.
Karacan: Esmer kimse.
Karmel: Bağ
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.