İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karatay isminin anlamı: Anadolu Selçuklu devlet adamı. Karatay ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karatay İsminin Anlamı Nedir? Karatay İsminin AnaliziKarisa: çok sevgili
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmit: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karnaim: boynuzları
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karakız: Esmer kız.
Kongurtay: Esmer kimse.
Üstay: Ay gibi yüksek, yüce.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Alatay: Derisinde benekler olan tay.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Tay: 1. Eşit, denk, yaşıt. 2. Tek, eşsiz. 3. Yan, taraf. 4. Toy. 5. Atın yavrusu. 6. Çift olan şeyin teki. 7. Çocuk.
Karacan: Esmer kimse.
Gümüştay: Temiz ve dürüst olan.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Tanaltay: Şafak gibi aydınlık hükümdar.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Mengütay: Adı ölümsüzleşmiş kimse.
Kırtay: Saçlarona ak düşmüş kimse.
Kocatay: Yaşlı kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Ulutay: Değerli, yüce ve benzersiz kimse.
Eraltay: Yüce, yüksek değerli kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Kareem: Cömert
İltay: Ülkenin benzersiz insanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Uğurtay: Benzersiz biçimde uğurlu olan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Günaltay: Güneş gibi yükseklerde, yüksek makamlarda ışık ve aydınlık saçan.
Erkutay: Uğurlu ayda doğan erkek.
Yahşitay: İyi, güzel kimse.
Torumtay: Yırtıcı bir kuş türü.
Otay: Ateş renginde ay.
Öztay: Özü genç olan kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Özatay: Özü herkesçe tanınan kimse.
Oktay: Çok hiddetli, kızgın. Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Bulutay: Bulut ve ay.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Orguntay: Gizlenmiş, saklanmış kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Süngütay: Süngü takmış, savaşmaya hazır kimse.
Subutay: Tarihte Cengiz Hanın ünlü Moğol generalinin adı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Asutay: Hırçın tay.
Nuratay: Nurlu, ışık saçan tanınmış kimse.
Itay: Isle of Palms
Karatün: Karanlık gece.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatekin: Esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Özoktay: Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
Karim: cömert
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karındaş: Kardeş.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Uztay: Yetenekli, becerikli kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Sabutay: bk. Subutay
Köktay: Soylu bir aileden gelen kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Çiltay: Üzerinde benekler bulunan tay.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
İlkutay: Ülkenin mutlusu olan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaşın: Esmer.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Özaltay: Özünde yükseklik, yücelik olan kimse.
Demirtay: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Çağatay: Küçük tay, çocuk gibi sevimli. Çağatay hanlığından olan kimse. Cengiz Hanın oğlu
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Çintay: Soylu at.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Samurtay: Samur ve tay.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kortay: Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Tuğaltay: Tuğ takınmış değerli, yüce kimse.