İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karatay isminin anlamı: Anadolu Selçuklu devlet adamı. Karatay ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karatay İsminin Anlamı Nedir? Karatay İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karakız: Esmer kız.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Karisa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Karine: övme
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Çağatay: Küçük tay, çocuk gibi sevimli. Çağatay hanlığından olan kimse. Cengiz Hanın oğlu
Karatün: Karanlık gece.
Karaşın: Esmer.
Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
İltay: Ülkenin benzersiz insanı.
Kutay: 1. Kutlu, uğurlu ay. 2. İpek, ipekli kumaş.
Süngütay: Süngü takmış, savaşmaya hazır kimse.
Günaltay: Güneş gibi yükseklerde, yüksek makamlarda ışık ve aydınlık saçan.
Altay: Yüksek orman anlamında. Orta Asya’da bir sıradağ
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Alatay: Derisinde benekler olan tay.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Tuğtay: Tuğ takınmış benzersiz kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kuntay: Dayanıklı, güçlü ve ay yüzlü. Kunt ve Ay isimlerinin bir araya gelmesi ile oluşan isim.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Uğurtay: Benzersiz biçimde uğurlu olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karpos: Kâr
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Biltay: "Bunu bil" anlamında kullanılan bir ad.
Özaltay: Özünde yükseklik, yücelik olan kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Üstay: Ay gibi yüksek, yüce.
İlkutay: Ülkenin mutlusu olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Göktay: Tek, biricik.
Tanaltay: Şafak gibi aydınlık hükümdar.
Kartay: Yaşlı, pir.
Eraltay: Yüce, yüksek değerli kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Orkutay: Kutlu, uğurlu şehir.
Demirtay: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Aktay: Beyaz tay.Türkler´de çok kullanılan bir isimdi.
Kortay: Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Otay: Ateş renginde ay.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Ertay: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karasu: Ağır akan su.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karim: cömert
Sabutay: bk. Subutay
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karmel: Bağ
Gümüştay: Temiz ve dürüst olan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Uztay: Yetenekli, becerikli kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karındaş: Kardeş.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Sübitay: Tarihte Cengiz Hanın ünlü Moğol generalinin adı. - bk. Subutay
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kongurtay: Esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Subutay: Tarihte Cengiz Hanın ünlü Moğol generalinin adı.
Örtay: Değerli, saygın kişi.
Çintay: Soylu at.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Özoktay: Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Özatay: Özü herkesçe tanınan kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Baykutay: Zengin. talihli kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Oktay: Çok hiddetli, kızgın. Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
Çiltay: Üzerinde benekler bulunan tay.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Asutay: Hırçın tay.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.