İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karataş isminin anlamı: Siyah taş, hacerülesvet. Karataş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karataş İsminin Anlamı Nedir? Karataş İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karissa: Okşamak
Karyan: karanlık bir
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karisa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Kariina: bulundu
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kocataş: Büyük taş.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kareem: Cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Temirtaş: Güçlü, kuvvetli, sert kimse. - bk. Demirtaş
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kortaş: Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Baştaş: Yaşıt, akran, kafadar, benzer.
Bektaş: Saygın, aziz, denk, eşit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Karabey: Esmer, yağız bey.
Aktaş: Lüle taşı.Mermer.
Bengitaş: Orhun anıtları.
Öntaş: Güçlü, lider olan kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Oktaş: Ok gibi hızlı, taş gibi sağlam olan kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karındaş: Kardeş.
Karatün: Karanlık gece.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Timurtaş: bk. Demirtaş
Çetintaş: Sert, inatçı kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Gediktaş: Ayrıcalıklı, güçlü kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Elitaş: Eli taş gibi ağır ve güçlü olan kimse.
Göktaş: Gezegenlerin arasında hareket eden, tümüyle gaz durumuna geçmeden yeryüzüne ulaşan katı cisim.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Öztaş: Özü taş gibi sağlam olan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Dinçtaş: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Sarıtaş: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Köktaş: Aynı soydan gelenlerden her biri.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karacan: Esmer kimse.
Arıtaş: Temiz taş.
Baltaş: Küçük balta.
Artaş: Gerçeği arzulayan
Denktaş: 1. Akran, aynı yaşta bulunan kimse, yaşıt. 2. Haktan yana olan, adil.
Demirtaş: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Diktaş: "Bir taş olsun dik, bir eser bırak" anlamında kullanılan bir ad.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Cantaş: Dost, arkadaş, yoldaş. bk. Candaş
Kartay: Yaşlı, pir.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Uztaş: Yetenekli, becerikli ve güçlü kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Boğataş: Güçlü ve kuvvetli kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaduman: Siyah duman.
Baytaş: Zengin ve varlıklı olan kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Toktaş: Gözü tok sağlam yapılı ve güçlü kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karpos: Kâr
Karsten: İsa şöyle bir
Karlu: Karlı.
Boztaş: Sağlam ve kuvvetli olan kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Mengütaş: Ölümsüz anıt.
Biltaş: "Bil ve coşkunluk yap" anlamında kullanılan bir ad.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.