İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karasungur isminin anlamı: Soğukkanlı, sakin esmer kimse. Karasungur ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karasungur İsminin Anlamı Nedir? Karasungur İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karine: övme
Karakız: Esmer kız.
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Uygur: Uygar, medeni.Uygur devletinden olan kimse.
Karisa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Ongur: Kurtuluş.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaduman: Siyah duman.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Özsungur: Gerçekten soğukkanlı, sakin kimse
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karlık: Kar kuyusu.
Karim: cömert
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaşın: Esmer.
Karpos: Kâr
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karsten: İsa şöyle bir
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karmel: Bağ
Kareem: Cömert
Gur: Bebek aslan
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatün: Karanlık gece.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Songur: 1. Şahin. 2. Ağır, hantal.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karlu: Karlı.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Baysungur: Şahin türünden yırtıcı bir kuş.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kongur: Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi.
Aysungur: "Ey soğukkanlı kimse!" anlamında kullanılan bir ad.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Aksungur: 1. Eski Türk büyüklerine verilen san. 2. Kartalgillerden bir doğan türü, akdoğan. Er.-Doğan cinsinden bir nevi av kuşu. - Aksungur b. Abdullah. Melikşah zamanında Halep´in hakimliğini, yöneticiliğini yapan Türk Emiri.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Agur: yabancı kaldırdı
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Salgur: Saldıran, saldırgan.
Sungur: 1. Soğukkanlı, sakin kimse. 2. Akdoğan
Tongur: 1. Zor anlayan, kalın kafalı. 2. Çirkin sesli. 3. Yuvarlak. 4. Düğünleri yöneten kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasu: Ağır akan su.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.