İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karasal isminin anlamı: Kara ile ilgili. Karasal ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karasal İsminin Anlamı Nedir? Karasal İsminin AnaliziMisal: 1. Örnek. 2. Benzer, eş. 3. Rüya, düş. 4. Masal.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Duysal: Duymakla, hissetmekle ilgili olan.
Karmit: Rab `ın bağ
Ruhsal: Ruhla ilgili olan, ruhi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyan: karanlık bir
Jinsal: Dönem, çağ
Karisa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Uysal: 1. Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. 2. Terbiyeli.
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Karissa: Okşamak
Kumsal: Denize, göle vb. yerlere girilebilen genellikle kumluk alan, deniz hamamı, kumbaşı, plaj
Işınsal: "Etrafı aydınlat, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Gülmisal: Gül gibi güzel, güle benzeyen.
Kariina: bulundu
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Masal: Genellikle halkın yarattığı, hayale dayanan, sözlü gelenekte yaşayan, çoğunlukla insanlar, hayvanlar ile cadı, cin, dev, peri vb. varlıkların başından geçen olağanüstü olayları anlatan edebî tür
Yurtsal: Yurtla ilgili, yurda ait.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Güçsal: "Gücünü, kuvvetini göster" anlamında kullanılan bir ad.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacan: Esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Tansal: Şafakla ilgili, şafağa ait.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karatekin: Esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaduman: Siyah duman.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Faysal: 1. Keskin kılıç. 2. Hâkim. 3. Kesin hüküm, karar.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Ulusal: Ulusla ilgili, ulusa özgü.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Oksal: "Ok at" anlamında kullanılan bir ad.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Soysal: "Soyun genişlesin, yayılsın" anlamında kullanılan bir ad.
Nevsal: Yeni yıl.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Onursal: Saygı için verilen veya övünç için kabul edilen, fahri (başkanlık, üyelik, profesörlük vb. unvan).
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Önsal: "Önde ol, ileride ol" anlamında kullanılan bir ad.
Erksal: "Güçlü, kuvvetli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karmel: Bağ
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
İlkünsal: İlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
Kareem: Cömert
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karim: cömert
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatün: Karanlık gece.
Baysal: Dirlik düzenlik içinde, sakin,gürültüsüz.
Şensal: "Neşeni, sevincini çevrene de yay, herkes şenlensin" anlamında kullanılan bir ad.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Asal: Başlıca, esaslı, temel.
Kutsal: Mübarek, kutlulukla ilgili
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karlu: Karlı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kasal: Kibir, gurur, övünme.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karasu: Ağır akan su.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Köksal: Kökünü derinliklere sal anlamında
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Arsal: 1. Arı gibi temiz, çalışkan. 2. Kumral.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karındaş: Kardeş.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Boysal: "Boyun uzasın, uzun boylu ol" anlamında kullanılan bir ad.
Faisal: Gücü bir
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karpos: Kâr
Özkutsal: "Özüne mutluluk saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karaşın: Esmer.