İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karapars isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karapars ismi Farsça kökenli bir Erkek ismidir.
Karapars İsminin Anlamı Nedir? Karapars İsminin AnaliziKarakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karis: Grace;
Karessa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kariina: bulundu
Karima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kızılpars: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
İlpars: Ülkenin en güçlü kimsesi.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
İlbars: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karasu: Ağır akan su.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kızılbars: Güçlü, kuvvetli kimse. - bk. Kızılpars
Karlu: Karlı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Bars: Kedigillerden, genellikle Asya ve Afrika´nın sıcak bölgelerinde yaşayan, postu benekli, bazen de düz siyah, çevik, yırtıcı, etçil, memeli hayvan
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Taypars: Pars gibi güçlü kimse.
Karındaş: Kardeş.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Bekbars: Cesur, yiğit bey.
Karluk: Türk boylarından biri.
Börübars: Güçlü, kuvvetli kimse.
Taybars: Pars gibi güçlü kimse. - bk. Taypars
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karmel: Bağ
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatün: Karanlık gece.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karlık: Kar kuyusu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Mars: Savaş Fantezi tanrısı
Karim: cömert
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaduman: Siyah duman.
Aypars: Ay ve Pars kelimelerinden, Ay gibi güzel, pars gibi yırtıcı. bk. Aybars
Pars: Yırtıcı bir hayvan
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Baybars: 1. Zengin ve korkusuz kimse. 2. Bir tür kaplan.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karpos: Kâr
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaşın: Esmer.