İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaoğlan isminin anlamı: Esmer renkli çocok. Karaoğlan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaoğlan İsminin Anlamı Nedir? Karaoğlan İsminin AnaliziKulan: İki üç yaşında dişi tay, kısrak.
Seylan: Akma, akış.
Dilan: Gönül dostu, gönüldaş
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Gülan: Güller.
Leylan: Serap, yalgın.
Karnaim: boynuzları
Nalan: İnleyen, feryad eden
Zilan: Yeniden doğuş anlamına gelmektedir.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Nazlan: "Naz yap, kendini beğendir, nazlı, cilveli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karima: Noble, cömert
Nurlan: "Işıklan, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Gözalan: Gösterişli, ilgi çekici.
Beylan: 1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık, nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel. bk. Baylan
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kutsalan: Uğur getiren, kutlu.
Gulan: Yılın beşinci ayı, Mayıs
Karadut: Siyah renkli dut.
Bağlan: "Sev, sevdiğine bağlı kal" anlamında kullanılan bir ad.
Karisa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Neylan: Muradına eren, isteği yerine gelen, dileği gerçekleşen.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Şilan: Yaban gülü yada dağ gülü (kuşburnu).
Erdelan: Irak’ın Soran bölgesindeki Erdelan Beyliği
Karissa: Okşamak
Karine: övme
Karyan: karanlık bir
Kariina: bulundu
Karakız: Esmer kız.
Ceylan: Hızlı koşan, biçimli bacakları olan ve güzel gözleriyle tanınan bir gazel cinsi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Taflan: Gülgillerden, kışın yaprağını dökmeyen bir bitki.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Saylan: Uçurum, yar.
Kareem: Cömert
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan gibi anlamında
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Güçsalan: Gücünü, kuvvetini gösteren kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Arslan: bk. Aslan
Dolan: Dolgun olan.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaduman: Siyah duman.
Kızılaslan: Altın gibi yüreği olan cesur kimse.
Savalan: Görkemli
Önalan: Önce davranan, üstün gelen, başta olan.
Usalan: Akıl alan, akıllı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Aclan: Hızlı, çabuk, telaşlı kimse. Hızlı, çabuk, telaşlı. Osman Bey ile çağdaş olan 14. yy. ortalarında yaşamış Karasi Beyi.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Salan: 1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Şahlan: Şaha kalk; coş, kükre; parla, ışılda" anlamlarında kullanılan bir ad.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Bilan: Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.
Özaslan: Aslan gibi güçlü, soylu kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Dalan: 1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
Gencaslan: Aslan gibi güçlü olan genç. bk. Gençaslan
Alpaslan: Yiğit, cesur, yürekli kimse. Büyük Selçuklu hükümdarı.
Atlan: 1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Tunçaslan: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Boylan: Kibirli, mağrur.
Ilan: Ağaç
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karpos: Kâr
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Aslan: Türklerin, güçlü insan tanımlarında genellikle seçtikleri ormanlar kralı
Öcalan: Yapılan kötülüğün acısını çıkaran, öcünü alan, intikam alan, cezalandıran.
Eraslan: Aslan gibi güçlü erkek.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Cezlan: Mutlu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Dölaslan: Aslan gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Taylan: 1. İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu. 2. Çok yağmur yağmasına karşın işlenebilir durumdaki toprak.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaşın: Esmer.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karındaş: Kardeş.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Sılan: Rahat, huzurlu.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Tokalan: Olgunlaşmış, erginleşmiş.
Çarlan: Güçlü akan su.
Günalan: Aydınlanan, aydın olan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatekin: Esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karacan: Esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kınıkaslan: Gayretli, çabalayan kimse.
Ünalan: Ün-alan. Adı duyulmuş, ün kazanmış.
Öztaylan: İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Kılıçaslan: Kılıç gibi keskin, yürekli kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Zabulan: Onur Emlak
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.