İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karanfil isminin anlamı: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.. Karanfil ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karanfil İsminin Anlamı Nedir? Karanfil İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karima: Noble, cömert
Karadut: Siyah renkli dut.
Karisa: çok sevgili
Efil: Hafif, kesintili ve yavaş bir biçimde (rüzgâr esmek, kar yağmak, saç dalgalanmak)
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karine: övme
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karissa: Okşamak
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karaduman: Siyah duman.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatekin: Esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karim: cömert
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Afil: Batan, batıp giden. Görünmez olan. Kaybolan. Fâni, geçici. Kuran’da Enam suresi 76. ayette geçer.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kareem: Cömert
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karmel: Bağ
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaşın: Esmer.
Teofil: Tanrı tarafından sevilen
Karacan: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
İsrafil: Dört büyük melekten biri. Dört melekten, kıyamet kopacağını üfleyeceği sur ile bildirecek olan melek.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karasu: Ağır akan su.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karpos: Kâr
Karsten: İsa şöyle bir
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karatün: Karanlık gece.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karındaş: Kardeş.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakan: Bir tür dağ ağacı.