İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karan isminin anlamı: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık. Karan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karan İsminin Anlamı Nedir? Karan İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyan: karanlık bir
Şükran: İyilik bilme, minnettarlık
Mihran: Nehir. Mihran, Pakistan;’ın Sindh eyaletinde bir Nehri’nin adıdır. “Güneşle ilgili” anlamına geldiğini düşünüyoruz (Ermenice). NOT: İsmin Ermenice anlamını yaptığımız araştırmalara rağmen tam olarak tespit edemedik. İsmin Ermenice anlamı hakkında bilgi sahibi olanlar yorum yaparak bizi bilgilendirebilir.
Amiran: (a:miran)
Cheran: Öfke
Sayran: Öten, cıvıldayan, şakıyan.
Neyran: 1. Ateşler. 2. Cehennem. - bk. Niran
Karisa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Bürran: Keskin, kesici.
Gufran: Bağışlama. Allah’ın günahları affedip örtmesi, rahmeti.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Seran: Işıklı, parlak.
Bedran: Sert başlı at. Daima. Hoş, latif, yakışıklı. NOT: İsmin anlamı hakkında kesin bir kaynak bulamadık.
Perran: Uçan, uçucu
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Ümran: Mutluluk bolluk bereket / Bayındırlık
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Umran: 1. Bayındırlık, mamurluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - bk. Ümran
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Niran: 1. Ateşler. 2. Cehennem.
Hicran: 1. Bir yerden veya bir kimseden ayrılma. 2. Ayrılığın verdiği büyük üzüntü, keder.
Karissa: Okşamak
Piran: Yaşlılar, ulu erenler, ermişler.
Efran: Neşeli, keyifli, sevinçli olan kimse. Mesrur. (Kaynak Bilinmiyor)
Karima: Noble, cömert
Karadut: Siyah renkli dut.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kamuran: Dileğine kavuşmuş olan. İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
Nuran: Işıklı, nurlu, aydın
Meran: Yasemin
Zafaran: Baharat
Mahidevran: "Mah", Ay ya da güzel yüz, "Devran" devir ya da zaman anlamına geliyor. Mahidevran ise "zamanın güzeli, devrin güzeli" anlamına gelmektedir. Mahidevran Sultan Kanunş Sultan Süleyman´ın eşlerinden.
Karessa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karmit: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Deran: Güzellik. Derhal, o anda, hemen. (Osmanlıca’da yazılışı: der-an)
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Zimran: şarkıcı üzüm
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Tiran: Kutsal kişi
Yurtkuran: Ülkeyi yöneten kimse.
Faran: İncil’de Mekke dağlarına verilen isim. Hz. Peygamber’in (s.a.a.) Faran dağlarında zuhur edeceği İncil’de haber verilmiştir.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Yıldıran: Parlayan, ışıldayan, ışık saçan.
Güran: "Çokça hatırla" anlamında kullanılan nir ad.
Davran: 1. "Hazır ol, hazırlan" anlamında kullanılan bir ad. 2. "İşe giriş, el at, başla" anlamında kullanılan bir ad. 3. Hazırlık.
Baran: Yağmur. Varan, ulaşan. Yüce, ulu.
Eliran: Aman şarkı
Theran: Tüm avcılık
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Ocran: Bir rahatsız eden bozukluklar
Karaduman: Siyah duman.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Haran: dağlık ülke
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karlu: Karlı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Büran: Keskin, kesici.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Sehran: Geceleri uyanık duran.
Karaşın: Esmer.
Toran: 1. Güçlü, kuvvetli, iri yarı kimse. 2. Yiğit, kahraman.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Miran: Beyler.
Şiran: Aslanlar.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kayran: 1. Orman içindeki ağaçsız alan. 2. Kayan yer. 3. İnce çakıllı, kumlu toprak.
Karındaş: Kardeş.
Karsten: İsa şöyle bir
Caran: Güzel kokan bir tür çiçek.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Erturan: Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad. bk. Erduran
Karmel: Bağ
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Bargiran: Dertli
Kartay: Yaşlı, pir.
Evran: 1. Çok uzun boylu insan. 2. Kasırga, hortum. 3. Evren.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Taşkıran: Güçlü, kuvvetli kimse.
Altınbaran: Üstün nitelikli, değerli kimse.
Kamran: İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Uran: Yetenekli, usta, becerikli kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Dikran: Okçu atıcı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Biran: "Bir kez olsun hatırla" anlamında kullanılan bir ad.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Boran: Ardından yağış getiren şiddetli rüzgar.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Otaran: 1. Hayvanlar otlatan çoban. 2. Beğenen, isteyen.
Saran: 1. Kuşatan, çeviren. 2. Hasis, cimri.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Eran: Uyarı, Uyarı
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kıran: 1. Çevre, kıyı, kenar. 2. Ufuk. 3. Tepe, yamaç, bayır.
Onaran: 1. Düzelten, yararlı bir duruma getiren. 2. İyileştiren, tedavi eden. 3. Başaran, bitiren.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Ghufran: af
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karacan: Esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.