İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karan isminin anlamı: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık. Karan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karan İsminin Anlamı Nedir? Karan İsminin AnaliziKamuran: Dileğine kavuşmuş olan. İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
Niran: 1. Ateşler. 2. Cehennem.
Amiran: (a:miran)
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Neyran: 1. Ateşler. 2. Cehennem. - bk. Niran
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Şükran: İyilik bilme, minnettarlık
Hicran: 1. Bir yerden veya bir kimseden ayrılma. 2. Ayrılığın verdiği büyük üzüntü, keder.
Efran: Neşeli, keyifli, sevinçli olan kimse. Mesrur. (Kaynak Bilinmiyor)
Mihran: Nehir. Mihran, Pakistan;’ın Sindh eyaletinde bir Nehri’nin adıdır. “Güneşle ilgili” anlamına geldiğini düşünüyoruz (Ermenice). NOT: İsmin Ermenice anlamını yaptığımız araştırmalara rağmen tam olarak tespit edemedik. İsmin Ermenice anlamı hakkında bilgi sahibi olanlar yorum yaparak bizi bilgilendirebilir.
Karadut: Siyah renkli dut.
Deran: Güzellik. Derhal, o anda, hemen. (Osmanlıca’da yazılışı: der-an)
Bedran: Sert başlı at. Daima. Hoş, latif, yakışıklı. NOT: İsmin anlamı hakkında kesin bir kaynak bulamadık.
Karissa: Okşamak
Nuran: Işıklı, nurlu, aydın
Karmit: Rab `ın bağ
Piran: Yaşlılar, ulu erenler, ermişler.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Seran: Işıklı, parlak.
Perran: Uçan, uçucu
Sayran: Öten, cıvıldayan, şakıyan.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Meran: Yasemin
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Zafaran: Baharat
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Umran: 1. Bayındırlık, mamurluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - bk. Ümran
Karis: Grace;
Cheran: Öfke
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Gufran: Bağışlama. Allah’ın günahları affedip örtmesi, rahmeti.
Karakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Ümran: Mutluluk bolluk bereket / Bayındırlık
Bürran: Keskin, kesici.
Mahidevran: "Mah", Ay ya da güzel yüz, "Devran" devir ya da zaman anlamına geliyor. Mahidevran ise "zamanın güzeli, devrin güzeli" anlamına gelmektedir. Mahidevran Sultan Kanunş Sultan Süleyman´ın eşlerinden.
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Davran: 1. "Hazır ol, hazırlan" anlamında kullanılan bir ad. 2. "İşe giriş, el at, başla" anlamında kullanılan bir ad. 3. Hazırlık.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kamran: İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kayran: 1. Orman içindeki ağaçsız alan. 2. Kayan yer. 3. İnce çakıllı, kumlu toprak.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Otaran: 1. Hayvanlar otlatan çoban. 2. Beğenen, isteyen.
Uran: Yetenekli, usta, becerikli kimse.
Özduran: Özü sakin olan kimse.
Tiran: Kutsal kişi
Duran: 1. Yaşayan, varlığını sürdüren. 2. Dağ yolu. 3. Kalan. 4. Dingin, sakin, huzurlu.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Güran: "Çokça hatırla" anlamında kullanılan nir ad.
Karasu: Ağır akan su.
Karluk: Türk boylarından biri.
Faran: İncil’de Mekke dağlarına verilen isim. Hz. Peygamber’in (s.a.a.) Faran dağlarında zuhur edeceği İncil’de haber verilmiştir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Saran: 1. Kuşatan, çeviren. 2. Hasis, cimri.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Dikran: Okçu atıcı.
Turan: Dünyadaki tüm Türklerin yaşayacağına inanılan ülke
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Ferran: güvenlik, cesur koruyucusu
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karmel: Bağ
Zimran: şarkıcı üzüm
Yurtkuran: Ülkeyi yöneten kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Dewran: Çağ, Zaman
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaduman: Siyah duman.
Erturan: Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad. bk. Erduran
Kareem: Cömert
Karim: cömert
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Boran: Ardından yağış getiren şiddetli rüzgar.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Aran: 1. Kuytu, sıcak yer. 2. Yayla. 3. Düzlük, ova, kışlak. 4. Ilımlı, uyumlu, uygun.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Almiran: Princes
Ghufran: af
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Ocran: Bir rahatsız eden bozukluklar
Karacan: Esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Evran: 1. Çok uzun boylu insan. 2. Kasırga, hortum. 3. Evren.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Demirkıran: Demiri kıracak kadar güçlü olan kimse.
Biran: "Bir kez olsun hatırla" anlamında kullanılan bir ad.
Bargiran: Dertli
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Hayran: 1. Hayranlık duyan, hayrette kalan. 2. Son derece beğenen, tutkun.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Yıldıran: Parlayan, ışıldayan, ışık saçan.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Oran: 1. Ölçü, nispet, derece. 2. Tahmin. 3. Ölçülü, hesaplı. 4. Anlayış. 5. Abartma, abartı. 6. Özel işaret, nişan.
Karaşın: Esmer.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Moran: Irmak, nehir, akarsu.- bk. Müren
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Eliran: Aman şarkı
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Mîran: Mir
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Haran: dağlık ülke
Erduran: Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karatün: Karanlık gece.
Karsten: İsa şöyle bir
Karpos: Kâr
Emran: Kürkler, hayvan derileri.
Aaran: Gücü Mountain