İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaman isminin anlamı: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. Karaman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaman İsminin Anlamı Nedir? Karaman İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Peyman: Yemin, ant.
Şuman: Zambak;güzellik
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Karine: övme
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Karakız: Esmer kız.
Iman: (Allah)
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Ezman: Gök, sema
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karis: Grace;
Karmelita: Rab `ın bağ
Neriman: Pehlivan, yiğit
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Şaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Mihman: Konuk, misafir.
Karima: Noble, cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Zaman: Vakit, çağ.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Suleiman: Barış
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karacan: Esmer kimse.
Oğuzman: Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
Toraman: Güçlü, kuvvetli kimse.
Ahiman: sağ kardeşi
Kartay: Yaşlı, pir.
Saman: Zenginlik. Rahat, dinçlik. Düzen. Ekinlerin harmanda dövülüp taneleri ayrıldıktan sonra kalan, hayvanlara yedirilen ufalanmış sapları. (Türkçe)
Hıfzırrahman: Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Lukman: Wise, Akıllı
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Bayman: Varlıklı, saygın kimse.
Abdalrahman: merhametli bir kulu
Karatün: Karanlık gece.
Tanman: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Ferman: 1. Buyruk, emir. 2. Tanrı buyruğu.
Zalman: huzurlu ve sakin
Karsten: İsa şöyle bir
Heman: bağlılık
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatekin: Esmer kimse.
Arıman: Temiz, saf, dürüst kimse.
Nayman: 1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan´da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Yaman: Güç etki ve beceriklilik sahibi
Acarman: Çevik, becerikli, girişken insan.
Tarman: Tarımla uğraşan kimse, rençper. - bk. Tarıman
Karlık: Kar kuyusu.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Güman: 1. İnanç. 2. Kanaat. 3. İstek, heves. 4. Neşe.
Kaman: Dağların doruğuna yakın olan yerler.
Kerman: Hisar, kale. - bk. Kirman
Teman: Sağ, güney
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Usman: Akıllı, zeki kimse.
Kırman: Saçlarına ak düşmüş adam.
Karlu: Karlı.
Haman: gürültü gürültü
Yurtman: Yurdunu çok seven kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Sağman: 1. Sağlıklı kimse. 2. Eksiksiz, kusursuz, güvenilir kimse.
Êzman: Gök Yüzü
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Osman: 1. Toy denilen, kazdan büyük bir kuşun yavrusu / Ateş gibi adam (Odman= Od +Man) Bir tür kuş veya ejderha. 2. Hz. Muhammed in damadı, üçüncü halife. 3. Osmanlı İmparatorluğu nun kurucusu ve ilk hükümdarı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Selman: Özgür, hür
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Utman: Şerefli, edepli, terbiyeli kimse.
Odman: Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
Yatman: Boyun eğen, uysal, yumuşak başlı kimse.
Koman: Umut.
Karındaş: Kardeş.
Çakman: Amacına erişen, ulaşan kimse
Derman: Güç, kuvvet. İlaç.Çare.Takat.
Ayman: Ay gibi ışıklı, güzel kimse.
Denizman: Denizci.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Talayman: Deniz adamı, denizci.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Jorman: Tanrı tarafından Yüce
Uluman: Ulu, yüksek, saygın kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Teoman: Oğuz Han’ın Babasının adı
Kahraman: Savaşta yiğitlik gösteren, cesur
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Uçman: Uçan, uçucu.
Başman: Baş olan, ileri gelen, saygın, önemli kimse.
Tayman: Genç, taze, toy kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Işıman: Parlak, aydınlık yüzlü kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Oyman: Görüş, düşünce sahibi kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Luqman: Bilinmeyen
Karaşın: Esmer.
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Akıman: Cömert, eli açık kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Saloman: Huzurlu
Behman: Filân, filânca. Celali takvimde Farsça bir ay adı (21 Ocak – 19 Şubat tarihleri arasına denk gelir).
Uzman: Belli bir işte, belli bir konuda bilgi, görüş ve becerisi çok olan kimse.