İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaman isminin anlamı: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. Karaman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaman İsminin Anlamı Nedir? Karaman İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmelita: Rab `ın bağ
Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Kariina: bulundu
Iman: (Allah)
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Karyan: karanlık bir
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karissa: Okşamak
Ezman: Gök, sema
Karakız: Esmer kız.
Karine: övme
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Neriman: Pehlivan, yiğit
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Şaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Mihman: Konuk, misafir.
Peyman: Yemin, ant.
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Karadut: Siyah renkli dut.
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Şuman: Zambak;güzellik
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Haman: gürültü gürültü
Başarman: Yaptığı işleri başarıyla sonuçlandıran kimse.
Kirman: Hisar, kale.
Hıfzırrahman: Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Abdirahman: Rahmân ve Servant
Zaman: Vakit, çağ.
Özkerman: Sağlam, temiz yürekli kimse.
Ahiman: sağ kardeşi
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Erkman: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Oyman: Görüş, düşünce sahibi kimse.
Saloman: Huzurlu
Koman: Umut.
Özalpman: Özünde yiğit olan kimse.
Gülerman: Güler yüzlü, güleç kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Salaman: Barış
Lokman: Tarihteki en ünlü tabibin adı (Lokman Hekim)
Karpos: Kâr
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Toraman: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Korman: Kor gibi ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Teman: Sağ, güney
Selekman: Cömert, eli açık kimse.
Karim: cömert
Kocaman: Çok iri, büyük.
Heman: bağlılık
Behman: Filân, filânca. Celali takvimde Farsça bir ay adı (21 Ocak – 19 Şubat tarihleri arasına denk gelir).
Denizman: Denizci.
Naaman: hoş
Çokman: Topuz, gürz.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Usman: Akıllı, zeki kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Güman: 1. İnanç. 2. Kanaat. 3. İstek, heves. 4. Neşe.
Başman: Baş olan, ileri gelen, saygın, önemli kimse.
Yaman: Güç etki ve beceriklilik sahibi
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karacan: Esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Abdulrahman: merhametli Tanrı köle
Abdal-Rahman: Merhametlilerin Servant
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaçar: Kötü ruhlar.
Ferman: 1. Buyruk, emir. 2. Tanrı buyruğu.
Teoman: Oğuz Han’ın Babasının adı
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Alpman: Yiğit, cesur, kahraman kişi.
Pakman: Temiz, dürüst, soylu kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Saman: Zenginlik. Rahat, dinçlik. Düzen. Ekinlerin harmanda dövülüp taneleri ayrıldıktan sonra kalan, hayvanlara yedirilen ufalanmış sapları. (Türkçe)
Karaduman: Siyah duman.
Karlu: Karlı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Özman: Özü sağlam, iyi kişilikli kimse.- bk. Özmen
Hyman: Hayat
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Bayman: Varlıklı, saygın kimse.
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Erman: Erdemli yiğit
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Arıman: Temiz, saf, dürüst kimse.
Salman: Özgür, hür
Berkman: Güçlü, sağlam kişilikli kimse.
Êzman: Gök Yüzü
Nachman: Meevoelenden
Yurtman: Yurdunu çok seven kimse.
Sağman: 1. Sağlıklı kimse. 2. Eksiksiz, kusursuz, güvenilir kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Abdelrahman: Rahmân ve Servant
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Uçman: Uçan, uçucu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Abdukrahman: merhametli Tanrı köle
Özerman: Gerçekten yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Lukman: Wise, Akıllı
Kınayman: Çalışkan, etkin kimse.
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Tayman: Genç, taze, toy kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karındaş: Kardeş.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Akman: 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar. Yaşlı kimse