İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakuş isminin anlamı: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad. Karakuş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakuş İsminin Anlamı Nedir? Karakuş İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Karyan: karanlık bir
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karessa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karima: Noble, cömert
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Karmelita: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmit: Rab `ın bağ
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaduman: Siyah duman.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlu: Karlı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Ukuş: 1. Anlayış, zekâ. 2. Benzeyiş. 3. Soy sop, kabile, soy.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karatekin: Esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karlık: Kar kuyusu.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Okuş: 1. Zekâ, akıl, anlayışlılık. 2. Çağrı, davet.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Erkuş: Gözü yükseklerde olan kimse.
Tokuş: Savaş.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karmel: Bağ
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaşın: Esmer.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karındaş: Kardeş.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Orkuş: Ateş kırmızısı renkli bir kuş.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kareem: Cömert
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karim: cömert
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.