İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakurt isminin anlamı: Deneyimli esmer kimse. Karakurt ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakurt İsminin Anlamı Nedir? Karakurt İsminin AnaliziKarnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karatün: Karanlık gece.
Karlık: Kar kuyusu.
Soykurt: Kurt gibi güçlü soydan gelen kimse.
Bozkurt: Türklerin Orta asyadan çıkışında yol gösterdiğine inanılan efsanevi kurt
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Demirkurt: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karaduman: Siyah duman.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tümkurt: Gerçekten güçlü olan kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karpos: Kâr
Atakurt: Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karındaş: Kardeş.
Dorukkurt: Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
İdikurt: Güçlü kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karim: cömert
Erkurt: Cesur ve yiğit kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kızılkurt: Deneyimli, yaşlı kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Yurt: 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karmel: Bağ
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Baykurt: Zengin, varlıklı saygın kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karlu: Karlı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Taykurt: Güçlü kuvvetli çocuk.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Yağızkurt: Esmer, güçlü kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kavurt: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.
Şenyurt: Neşeli, mutlu insanların yurdu.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tunçkurt: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Tamkurt: Kurt gibi güçlü kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Gümüşkurt: Gümüş gibi değerli olan.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Bilgekurt: Bilgili kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Canyurt: Gerçek yurt.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karsten: İsa şöyle bir
Kipkurt: Canlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan