İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakurt isminin anlamı: Deneyimli esmer kimse. Karakurt ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakurt İsminin Anlamı Nedir? Karakurt İsminin AnaliziKardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlu: Karlı.
Karaduman: Siyah duman.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kareem: Cömert
Karasal: Kara ile ilgili.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Demirkurt: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Talaykurt: Denizci yiğit.
Yağızkurt: Esmer, güçlü kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Erkurt: Cesur ve yiğit kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Soykurt: Kurt gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Canyurt: Gerçek yurt.
Tunçkurt: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kavurt: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Aykurt: "Ey kurt gibi olan!" anlamında kullanılan bir ad.
Karmel: Bağ
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karpos: Kâr
Cankurt: Özü kurt gibi olan kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Dorukkurt: Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Özkurt: Gerçek kurt.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Tamkurt: Kurt gibi güçlü kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Başkurt: 1. En önemli kimse. 2. Ural Dağları bölgesinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy.
Taykurt: Güçlü kuvvetli çocuk.
Karasu: Ağır akan su.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
İdikurt: Güçlü kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tankurt: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karim: cömert
Baykurt: Zengin, varlıklı saygın kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Yurt: 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Şenyurt: Neşeli, mutlu insanların yurdu.
Günkurt: Günei gibi aydın ve parlaklık saçan kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karacan: Esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Bilgekurt: Bilgili kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaşın: Esmer.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Tümkurt: Gerçekten güçlü olan kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kızılkurt: Deneyimli, yaşlı kimse.