İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakucak isminin anlamı: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi. Karakucak ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakucak İsminin Anlamı Nedir? Karakucak İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Bucak: Genellikle, geniş verimli bakımlı alanlara verilen ad
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Yapıncak: Seyrek taneli, kırmızı benekli bir tür üzüm.
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Sıcak: Sıcakkanlı, cana yakın
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Kareem: Cömert
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Alsancak: Türk bayrağı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karındaş: Kardeş.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karpos: Kâr
Karlık: Kar kuyusu.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaduman: Siyah duman.
Karacan: Esmer kimse.
Ilıcak: 1. Sıcak su kaynayan yer. 2. Ilıkça. 3. Yoğurt yapmak için yeni mayalanmış süt.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatün: Karanlık gece.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karim: cömert
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karatekin: Esmer kimse.
Ocak: 1. Ateş yakmaya yarayan, pişirme, ısıtma, ısınma gibi amaçlarla kullanılan yer. 2. Ev, aile, soy.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaşın: Esmer.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlu: Karlı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Sancak: Alay bayrağı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karmel: Bağ
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş