İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakoyun isminin anlamı: Uysal, ılımlı esmer kimse. Karakoyun ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakoyun İsminin Anlamı Nedir? Karakoyun İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Koryun: ilahi, tanrıyı yücelten, güneş
Karaşın: Esmer.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karsten: İsa şöyle bir
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karındaş: Kardeş.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karmel: Bağ
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Arutyun: Diriliş
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karim: cömert
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacan: Esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaduman: Siyah duman.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karasu: Ağır akan su.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karlu: Karlı.
Hümayun: 1. Kutlu, kutsal. 2. Padişaha özgü, hükümdarla ilgili.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karatün: Karanlık gece.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kareem: Cömert
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatekin: Esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karpos: Kâr
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.