İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakoç isminin anlamı: Delikanlı, yiğit esmer kimse. Karakoç ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakoç İsminin Anlamı Nedir? Karakoç İsminin AnaliziKarnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karine: övme
Karmelita: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmit: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karlu: Karlı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Arkoç: Arı gibi çalışkan kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatün: Karanlık gece.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Özkoç: Gerçekten koç gibi kuvvetli ve güçlü kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Koç: 1. Damızlık erkek koyun. 2. Sağlıklı, gürbüz genç erkek. 3. Kahraman.
Karmel: Bağ
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kartay: Yaşlı, pir.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Cankoç: Sevimli, cana yakın kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Demirkoç: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karındaş: Kardeş.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Taykoç: Güçlü, kuvvetli çocuk.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Malkoç: Kale muhafızı, koruyucu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Dalkoç: Koruyucu, arka çıkıcı kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Tankoç: Şafak vakti gibi aydın, güçlü kimse
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karluk: Türk boylarından biri.
Tamkoç: Koç gibi güçlü kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Tümkoç: Gerçekten yiğit olan kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karpos: Kâr
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karim: cömert
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Balkoç: Bal gibi tatlı ve sevimli yiğit.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Talaykoç: Denizci yiğit.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaşın: Esmer.
Karatekin: Esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Erkoç: Güçlü, iri yarı erkek.
Girginkoç: Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Sarpkoç: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.