İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakız isminin anlamı: Esmer kız. Karakız ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Karakız İsminin Anlamı Nedir? Karakız İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Durkız: "Artık çocuğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Karisa: çok sevgili
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Aygünkız: Ay gibi güzel, güneş gibi parlak olan kız.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karissa: Okşamak
Akkız: Beyaz kadın.Temiz, dürüst, güvenilir kız.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Hankız: Hükümdar kızı.
Gülkız: Gül gibi güzel kız.
Aykız: Ay gibi güzel ve parlak olan kız.
Karyan: karanlık bir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karima: Noble, cömert
Sıylıkız: Sevimli, hoş kız.
Karnaim: boynuzları
Gelinkız: Gelinlik çağındaki kız.
Yeterkız: Arka arkaya doğan kız çocuklarından sonra erkek çocuk olması dileğiyle verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Balkız: Şirin, tatlı, hoş kız.
Karadut: Siyah renkli dut.
Haskız: İyi nitelikleri kendinde toplamış kız.
Anakız: Anne ve kız.
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Hanımkız: Ağırbaşlı kız.
Allıkız: Sağlıklı, al yanaklı kız.
Arukız: Sevimli kız, güzel kız.
Sarıkız: Sarışın kız.
Karasu: Ağır akan su.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kareem: Cömert
Karmel: Bağ
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karpos: Kâr
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Cankız: Sevilen, sevimli, şirin kız.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatün: Karanlık gece.
Karındaş: Kardeş.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaşın: Esmer.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karlu: Karlı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaduman: Siyah duman.