İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakaya isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karakaya ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakaya İsminin Anlamı Nedir? Karakaya İsminin AnaliziKarmit: Rab `ın bağ
Shaya: Destekleyenler
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Amaya: Gece Yağmur
Haya: Yaşam.
Thuraya: yıldızlar ve gezegenler
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Soraya: Zengin
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Raya:
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmelita: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Taya: Dadı, sütnine.
Aya: Kibar hanım, hanımefendi.
Karis: Grace;
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Sumaya: Yüce
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Saya: 1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır. 3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Ulukaya: Saygın, erdemli ve güçlü kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Sarıkaya: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Cankaya: Özü sağlam olan kimse.
Tunçkaya: Güçlü ve sağlam yapılı kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaduman: Siyah duman.
Karındaş: Kardeş.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Yeshaya: Tanrı yol açar
Karim: cömert
Demirkaya: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Özkaya: Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Ünkaya: Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kareem: Cömert
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Çelikkaya: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karpos: Kâr
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karmel: Bağ
Ataya: Tanrı yardım
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Yarkaya: Sarp, uçurumlu kaya.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karsten: İsa şöyle bir
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Metinkaya: Sağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatün: Karanlık gece.
Erkaya: Kaya gibi güçlü erkek.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaşın: Esmer.
Benaya: Tanrı oluşturur
Karasu: Ağır akan su.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Yalçınkaya: Sert, güçlü kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Adaya: Tanrı'nın Tanık
Karlu: Karlı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Başkaya: Önemli, saygın kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Bozkaya: Kuvetli, cesur, yürekli kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Çankaya: Taşları katmer katmer kalkan kaya.
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Durkaya: "Artık çocoğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasal: Kara ile ilgili.