İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakaya isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karakaya ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakaya İsminin Anlamı Nedir? Karakaya İsminin AnaliziHaya: Yaşam.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Soraya: Zengin
Raya:
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
Karissa: Okşamak
Karyan: karanlık bir
Karnaim: boynuzları
Sumaya: Yüce
Kariina: bulundu
Karine: övme
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Taya: Dadı, sütnine.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karisa: çok sevgili
Amaya: Gece Yağmur
Karadut: Siyah renkli dut.
Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karima: Noble, cömert
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Shaya: Destekleyenler
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Thuraya: yıldızlar ve gezegenler
Karessa: çok sevgili
Aya: Kibar hanım, hanımefendi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karatekin: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Yarkaya: Sarp, uçurumlu kaya.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karmel: Bağ
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Erkaya: Kaya gibi güçlü erkek.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Adaya: Tanrı'nın Tanık
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Çetinkaya: Sert, inatçı kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karim: cömert
Benaya: Tanrı oluşturur
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Özkaya: Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karasal: Kara ile ilgili.
Yalçınkaya: Sert, güçlü kimse.
Günkaya: Güneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karasu: Ağır akan su.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaşın: Esmer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Çelikkaya: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi
Saya: 1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır. 3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Ataya: Tanrı yardım
Demirkaya: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Ulukaya: Saygın, erdemli ve güçlü kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Akçakaya: Beyaz kaya.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Cankaya: Özü sağlam olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabey: Esmer, yağız bey.
Sarıkaya: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Ünkaya: Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karpos: Kâr
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaduman: Siyah duman.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karlık: Kar kuyusu.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karacan: Esmer kimse.
Başkaya: Önemli, saygın kimse.
Bozkaya: Kuvetli, cesur, yürekli kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Tunçkaya: Güçlü ve sağlam yapılı kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Yeshaya: Tanrı yol açar
Karındaş: Kardeş.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.