İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakaya isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karakaya ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakaya İsminin Anlamı Nedir? Karakaya İsminin AnaliziKaraca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Sumaya: Yüce
Karine: övme
Taya: Dadı, sütnine.
Karakız: Esmer kız.
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Raya:
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karessa: çok sevgili
Aya: Kibar hanım, hanımefendi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Shaya: Destekleyenler
Karadut: Siyah renkli dut.
Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya.
Karissa: Okşamak
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Thuraya: yıldızlar ve gezegenler
Karmelita: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Amaya: Gece Yağmur
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Soraya: Zengin
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Haya: Yaşam.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karasu: Ağır akan su.
Yeshaya: Tanrı yol açar
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karatün: Karanlık gece.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karatekin: Esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Yalçınkaya: Sert, güçlü kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karındaş: Kardeş.
Erkaya: Kaya gibi güçlü erkek.
Cankaya: Özü sağlam olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Günkaya: Güneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
Benaya: Tanrı oluşturur
Tunçkaya: Güçlü ve sağlam yapılı kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karim: cömert
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Ulukaya: Saygın, erdemli ve güçlü kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Durkaya: "Artık çocoğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Çankaya: Taşları katmer katmer kalkan kaya.
Çetinkaya: Sert, inatçı kimse.
Adaya: Tanrı'nın Tanık
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Ünkaya: Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Kareem: Cömert
Karaduman: Siyah duman.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karpos: Kâr
Özkaya: Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Çelikkaya: Güçlü, kuvvetli kimse.
Saya: 1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır. 3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Yarkaya: Sarp, uçurumlu kaya.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Ataya: Tanrı yardım
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaşın: Esmer.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Sarıkaya: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.