İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakalpak isminin anlamı: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu. Karakalpak ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakalpak İsminin Anlamı Nedir? Karakalpak İsminin AnaliziKarnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karessa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karissa: Okşamak
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Karmelita: Rab `ın bağ
Karakız: Esmer kız.
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karima: Noble, cömert
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karacan: Esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaşın: Esmer.
Arpak: Temiz, dürüst, güvenilir kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Olpak: "Her zaman temiz, dürüst bir insan ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kareem: Cömert
Kartay: Yaşlı, pir.
Opak: Cin, peri gibi doğaüstü yaratık.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Alpak: Dürüst, kahraman, yiğit kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karındaş: Kardeş.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Apak: Tertemiz, bembeyaz.
Karlık: Kar kuyusu.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Soyupak: Soyu temiz, soylu kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karsten: İsa şöyle bir
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karpos: Kâr
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaduman: Siyah duman.
Karim: cömert
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karmel: Bağ
Topak: Yuvarlak.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan