İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakalpak isminin anlamı: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu. Karakalpak ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakalpak İsminin Anlamı Nedir? Karakalpak İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Karine: övme
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karisa: çok sevgili
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Apak: Tertemiz, bembeyaz.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaduman: Siyah duman.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Topak: Yuvarlak.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaşın: Esmer.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karasu: Ağır akan su.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karındaş: Kardeş.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karlu: Karlı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kareem: Cömert
Karsten: İsa şöyle bir
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Opak: Cin, peri gibi doğaüstü yaratık.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Olpak: "Her zaman temiz, dürüst bir insan ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Arpak: Temiz, dürüst, güvenilir kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karpos: Kâr
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karim: cömert
Karmel: Bağ
Alpak: Dürüst, kahraman, yiğit kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatekin: Esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Soyupak: Soyu temiz, soylu kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.